Lubimy panować nad sytuacją, trzymać rękę na pulsie, by nic nie wymknęło się spod kontroli. Życie pokazuje, że wcale nie jest to takie łatwe i, co więcej – to nie nasze zadanie. Boże, gdy szedłeś przed Twoim ludem, otworzyłeś mu drogę i z nim przebywałeś, zadrżała ziemia, niebo deszcz zesłało. Antyfona na wejście poucza, że człowiekowi wiedzie się dobrze tylko wtedy, kiedy inicjatywę oddaje Bogu. Jeśli z sakramentów wielkanocnych czerpiemy łaskę, to ona wyda owoce. Trzeba prosić i wierzyć – jak biedak, o którym mowa w psalmie. Zawołał i Pan go wysłuchał. Wielki Sanhedryn nie słuchał Boga, dlatego starsi ludu stracili panowanie najpierw nad sobą, a potem nad szerzeniem się nowej nauki. Tylko Ten, kto przychodzi z wysoka, panuje nad wszystkim (Ewangelia). Warto prosić, by On panował w moim sercu i życiu.
