Opowiadanie o wszystkich cudownych dziełach Boga może przybierać różne oblicza. Opowiadamy o nich, gromadząc się na liturgii, modląc się indywidualnie czy też świadcząc postawą życia, nawet w niesprzyjających wierze środowiskach. Zachęta do modlitwy i ufność dziecka są kluczem, w którym odczytujemy dzisiejszą liturgię słowa. Przykład ludzi modlących się z wiarą, usilnie, z duszą dziecka posłusznego każdemu słowu rodzica, jest nam dziś bardzo potrzebny. Patrząc na takich ludzi, spotykając ich, sami zaczynamy zauważać iskierkę odwagi, zapalającą serce, które cieszy się z każdego otrzymanego dobra i otrzymanej od Boga pomocy, jak zachęca nas antyfona na wejście.
