Historia życia dzisiejszego patrona, św. Alberta Chmielowskiego, to gotowy scenariusz filmowy. Urodzony pod zaborami, angażował się w działalność konspiracyjną i wziął udział w powstaniu styczniowym. Po klęsce zrywu narodowego dostał się do niewoli, gdzie amputowano mu chorą nogę. Po różnych perturbacjach życiowych przeżył głębokie nawrócenie, co wyraziło się w jego działalności malarskiej. W roku 1887 w Krakowie rozpoczął działalność charytatywną na rzecz ludzi najbardziej odrzuconych. Posługiwał wśród bezdomnych, alkoholików, bezrobotnych i kalekich. Dzięki łasce Bożej swój talent malarski zamienił na inny – przywracania godności innym. Stał się artystą ludzkich serc. Jego wrażliwość na biedę stała się arcydziełem, prawdziwą Ewangelią.
