Jan z Dukli w młodych latach prowadził życie pustelnicze, a potem wstąpił do zakonu franciszkanów, w którym – po odbyciu studiów teologicznych – otrzymał urząd kaznodziei. Swą działalność kapłańską rozwijał przede wszystkim we Lwowie, gdzie był ceniony jako wybitny kaznodzieja i gorliwy spowiednik. Zmarł w 1484 r. Bardzo szybko po jego śmierci wierni, przekonani o jego świętości, zaczęli gromadzić się w pobliżu jego grobu i modlić. Liczne cuda, które działy się za jego wstawiennictwem, ściągały do jego grobu nie tylko katolików, ale także prawosławnych i Ormian. Został kanonizowany przez św. Jana Pawła II w 1997 r. Od tej chwili może służyć wszystkim osobom poświęconym Bogu jako wzór wiernego wypełniania reguły zakonnej i gorliwego głoszenia Ewangelii Chrystusowej.
