Święty Benedykt z Nursji urodził się ok. 480 r. Po studiach w Rzymie przez kilka lat prowadził samotne życie pustelnicze. Gdy z biegiem czasu zaczęło się gromadzić wokół niego wielu uczniów, założył wspólnotę, która później przyjęła nazwę zakonu benedyktynów. Napisał dla nich mądrą i wyważoną regułę, w której na pierwszym miejscu stawiał umiar, czyli złoty środek zarówno w posiłku i piciu, jak też w pracy i w spoczynku, w modlitwie i uczynkach pokutnych. Uczył, że mnich całym swym życiem, i gorliwą modlitwą, i uczciwą pracą, powinien głosić chwałę Stworzyciela. Jego zakon przyczynił się do pogłębienia nie tylko życia religijnego w Kościele, ale też kultury chrześcijańskiej, a jego reguła służy jako podstawa dla wielu następnych wspólnot zakonnych na Zachodzie.
