Liturgia drugiej niedzieli Wielkanocy zaprasza nas do radości i dziękczynienia Bogu za dar Jego nieskończonego miłosierdzia. Miłość Boża nie jest gdzieś daleko od nas, ale jest dokładnie tam, gdzie jesteśmy, choćby były to najciemniejsze zakamarki, więzienia bezradności i lęku, w które raz po raz popadamy. Trzeba jednak wierzyć, aby tę czułą obecność Boga przy nas zauważać, a nie tylko czekać, aż Go zobaczymy, aby wtedy dopiero zacząć wierzyć. Bóg, który w swoim miłosierdziu udzielił nam już łaski wiary, pragnie ją w nas umacniać i rozwijać, aż doprowadzi nas do pełnej dojrzałości w wierze. Prośmy, aby owoce Paschy Chrystusa, ofiarowane nam w sakramentach Kościoła, nieustannie trwały w naszych duszach i coraz bardziej przemieniały nasze życie.
