Dzisiejsza uroczystość św. Wojciecha, biskupa i męczennika, patrona Polski, zaprasza nas do refleksji nad taką nadzieją, która ani nie rodzi się w człowieku, ani się na człowieku nie opiera. Pojawia się ona i objawia właśnie wtedy, gdy – na poziomie ludzkim – nie ma ani krzty miejsca, na którym po ludzku mogłaby się oprzeć. W sytuacji ekstremalnego zagrożenia, w której można by się spodziewać tylko ludzkiej desperacji, goryczy i buntu, możliwa jest jednak postawa świadomego otwarcia na wypełnienie się planu, który w swej Opatrzności przewidział dla nas Bóg. Oto wspaniały cud wiary, która zawierza wszystko Bogu i dlatego właśnie odnosi zwycięstwo! Prośmy dziś Boga o łaskę naśladowania Jezusa Mistrza aż do końca, o łaskę wytrwania w prawdziwej wierze i odważnego wyznawania jej naszymi słowami i czynami.
