W liturgii słowa, która jest celebrowana podczas Mszy św., nierozdzielnie łączy się głoszenie śmierci i zmartwychwstania Pańskiego, odpowiedź słuchającego ludu i sama ofiara. Przez tę ofiarę Chrystus zatwierdził Nowe Przymierze we Krwi swojej, a wierni uczestniczą w tej ofierze przez modlitwy i przyjmowanie sakramentu (por. OWL 44).
Przewodniczący liturgii słowa, chociaż sam jest słuchaczem słowa Bożego głoszonego przez innych, pozostaje zawsze pierwszą osobą, której zostało powierzone zadanie głoszenia słowa i dzielenia się z wiernymi, szczególnie w homilii, ukrytym w słowie duchowym pokarmem. Do jego zadań należy troska o zapewnienie odpowiedniego sposobu czytania słowa Bożego tak, aby słuchający go wierni mogli je przyjąć i zrozumieć. To jest także celem homilii. Przewodniczący lub ktoś, kogo on wyznaczy, może również wprowadzić wiernych w liturgię słowa, dając odpowiednie wyjaśnienia przed czytaniami, które pomogą uczestnikom liturgii w lepszym słuchaniu głoszonego słowa.
Zadaniem przewodniczącego liturgii słowa jest również kierowanie modlitwą powszechną, w której, w miarę możliwości, jej wstępna zachęta i końcowa modlitwa powinny być powiązane z czytaniami i wygłoszoną homilią (OWL 38-43).
powinni słuchać słowa Bożego z taką wewnętrzną i zewnętrzną czcią, która by ich prowadziła do wzrostu duchowego życia i pozwoliła coraz głębiej wnikać w sprawowane misterium. Słowo Boże domaga się żywej wiary, która budzi się nieustannie przez słuchanie go. Przyjęte i wprowadzane w praktykę życia prowadzi do przeżywania całego misterium Chrystusa, otwierania się na działanie Ducha Świętego, nawrócenia serca i życia jaśniejącego wiarą.
Ważne jest, aby wierni mieli świadomość głębokiego związku liturgii słowa i liturgii eucharystycznej w sprawowaniu Mszy św., co będzie ich prowadzić do tego, aby uczestniczyli w niej od samego początku, aby to uczestnictwo było uważne, co powinno budzić pragnienie dania na nie odpowiedzi przez modlitwę i ofiarowanie samych siebie, nie tylko podczas sprawowania liturgii, lecz także całym życiem chrześcijańskim (OWL 44-48).
Tradycja liturgiczna funkcję wykonywania czytań biblijnych w Mszy św. powierza usługującym – lektorom i diakonowi. Jeśli są lektorzy ustanowieni, to właśnie oni powinni wykonywać tę posługę. Mogą oni także służyć pomocą w ułożeniu liturgii słowa, a w razie potrzeby pomóc innym w przygotowaniu się do spełniania funkcji lektora. Wykonywanie psalmu responsoryjnego powierza się psałterzyście. Może on również, zależnie od okoliczności, sam intonować „Alleluja” i werset.
Lektorzy, psałterzyści i kantorzy powinni być dobrze przygotowani do wypełniania swojego zadania zarówno pod względem duchowym, jak i technicznym.
W mszalnej liturgii słowa odczytywanie Ewangelii należy do diakona, który również może wygłosić homilię oraz wypowiadać intencje modlitwy powszechnej. Jeśli diakon jest nieobecny wezwania modlitwy powszechnej, zwłaszcza jeśli mają być śpiewane, należy powierzyć kantorowi lub lektorowi, lub innej osobie świeckiej. Natomiast odczytanie Ewangelii należy do kapłana. On też wykonuje czytanie jeśli nie ma wyznaczonego do tego zadania lektora.
Funkcję liturgiczną pełni również komentator, który z odpowiedniego miejsca – nie powinna nim być ambona, z której jest głoszone słowo Boże – podaje stosowne wyjaśnienia i zachęty. Powinny być jasne, zwięzłe i przejrzyste oraz starannie przygotowane, z zasady na piśmie.
