loading

Ogólne Wprowadzenie do Mszału – Konstytucja apostolska Missale romanum

Każda księga liturgiczna jest poprzedzona wprowadzeniem teologiczno-pastoralnym. Ma ono za zadanie ukazać teologiczne skutki sakramentu oraz wskazać praktyczne i duszpasterskie aspekty celebracji. Podobną rolę w Mszale rzymskim pełni Ogólne Wprowadzenie do Mszału. Jest ono nie tyle zbiorem rubryk, czyli wskazówek, zaleceń, jak należy celebrować Mszę św., czy też co należy do niej przygotować, ale przede wszystkim ukazuje, dlaczego mamy celebrować Eucharystię, Mszę św. właśnie w taki, a nie inny sposób. Ogólne wprowadzenie do Mszału jest jeszcze poprzedzone Konstytucją apostolską Missale romanum (Mszał rzymski) będącą dokumentem, który ogłasza wprowadzenie do użytku Kościoła powszechnego Mszału rzymskiego odnowionego z polecenia biskupów zgromadzonych na Soborze Watykańskim II. Podpisał ją papież Paweł VI w Wielki Czwartek 3 kwietnia 1969 r.
     Podkreślona została w niej ciągłość liturgii wyrażająca się m.in. w tym, że wydanie obecnego Mszału jest kontynuacją odnowy zapoczątkowanej przez Piusa XII w1955 r. reformą Wielkiego Tygodnia, „przez co uczynił jakby pierwszy krok w dostosowaniu Mszału Rzymskiego do współczesnej mentalności”. Odnowa Mszału nie została jednak przeprowadzona w sposób zupełnie nieoczekiwany. Została ona przygotowana przez odkrycie i wydobycie na światło dzienne najstarszych źródeł liturgicznych, które wcześniej pozostawały nieznane. Przeanalizowano również liturgiczne formuły Kościoła Wschodniego.
     W prezentowanym dokumencie zostało podkreślone, że zasadniczą nowością w Mszale są wprowadzone nowe modlitwy eucharystyczne. Wprowadzono do nich nowe prefacje, czy to przejęte ze starych tradycji kościoła rzymskiego (łacińskiego), czy też ułożone obecnie, aby jaśniej ukazać niektóre tajemnice naszej wiary i liczne motywy dziękczynienia. Wprowadzono również nowe modlitwy eucharystyczne, gdyż w dotychczasowym Mszale Piusa V znajdowała się tylko jedna zwana obecnie Pierwszą modlitwą eucharystyczną, czyli Kanonem rzymskim.
     Dalej konstytucja prezentuje inne zmiany, które zostały wprowadzone w układzie Mszy św. Obrzędy zostały uproszczone, „zachowując ich istotę, opuszczono to, co z biegiem czasu stało się powtórzeniem lub dodatkiem bez większej korzyści”. A także „przywrócono pewne elementy opuszczone wciągu wieków, takie jak homilia, modlitwa powszechna czy obrzęd pojednania z Bogiem i bliźnimi na początku Mszy świętej”.
     Konstytucja ukazuje również zmiany wprowadzone w czytaniach mszalnych, w których cały układ niedzielnych czytań rozłożono na trzy lata tak, aby w ustalonym okresie czasu wierni obecni na Mszy św. mieli możliwość poznania treści większej części Pisma Świętego.
     Zmiany wprowadzono również w innych częściach mszału. A wszystko po to, by pomóc wierzącym świadczyć o wzajemnej jedności i mieć narzędzie, które będzie ją umacniało. Podobnie jak było z Mszałem Piusa V, o czym możemy przeczytać w końcowej części prezentowanej konstytucji apostolskiej.      Warto również zwrócić uwagę na końcowe zdanie prezentowanego dokumentu: „Chcemy zaś, by te przepisy i zarządzenia posiadały obecnie i w przyszłości swoje zatwierdzenie i skuteczność, bez względu na przeciwne Konstytucje i zarządzenia wydane przez naszych Poprzedników i wszelkie inne przepisy, chociażby były godne szczególnej wzmianki i odwołania”. Słowa te podkreślają zarówno ważność wprowadzanego odnowionego Mszału, jak i istotę jedności i katolickości Kościoła, w którym wszyscy do niego przynależący posługują się jedną i tą samą księgą liturgiczną, do której jednak mogą zostać wprowadzone w poszczególnych krajach czy regionach świata adaptacje. Ich celem jest ułatwienie rozumienia treści celebrowanych tajemnic.

Katecheza liturgiczna

Comments are disabled.