W niedziele Adwentu czytania z Ewangelii odnoszą się do przyjścia Pana na końcu czasów (pierwsza niedziela), Jana Chrzciciela (druga i trzecia niedziela) oraz wydarzeń, które bezpośrednio przygotowały przyjście Pana (czwarta niedziela).
Czytania ze Starego Testamentu stanowią proroctwa o Mesjaszu i czasach mesjańskich, zwłaszcza z Księgi Izajasza. Czytania z pism apostolskich zawierają napomnienia i hymny pochwalne zgodnie z różnymi cechami charakterystycznymi dla tego okresu.
Na dni powszednie tego okresu przewidziane są dwie serie czytań: jednej używa się od początku Adwentu do 16 grudnia, drugiej od 17 do 24 grudnia. W pierwszej części Adwentu czyta się Księgę Izajasza, według porządku księgi, łącznie z tekstami ważniejszymi, jakie przypadają także w niedziele. Ewangelie tych dni są dobrane do pierwszego czytania. Od czwartku drugiego tygodnia zaczynają się czytania z Ewangelii o Janie Chrzcicielu; pierwsze czytanie natomiast stanowi albo dalszy ciąg Księgi Izajasza, albo wybrany tekst nawiązujący do Ewangelii.
W ostatnim tygodniu przed Narodzeniem Pańskim czyta się opis wydarzeń, które bezpośrednio przygotowały narodzenie Chrystusa z Ewangelii według św. Mateusza i św. Łukasza. Jako pierwsze czytanie w związku z Ewangelią dobrano teksty z różnych ksiąg Starego Testamentu, wśród których znajdują się niektóre ważne proroctwa mesjańskie.
W Wigilię i podczas trzech mszy Narodzenia Pańskiego zarówno czytania prorockie, jak i inne zostały wybrane na podstawie tradycji rzymskiej. W niedzielę podczas oktawy Narodzenia Pańskiego, w którą obchodzone jest święto Świętej Rodziny, Ewangelia mówi o dzieciństwie Jezusa, pozostałe czytania o cnotach życia rodzinnego. W dzień oktawy Narodzenia Pańskiego, w którym przypada uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi (1 stycznia) czytania mówią zarówno o Bogarodzicy Dziewicy, jak i o nadaniu Najświętszego Imienia Jezus. W drugą niedzielę po Narodzeniu Pańskim czytania odnoszą się do tajemnicy Wcielenia. W uroczystość Objawienia Pańskiego czytania ze Starego Testamentu i z Ewangelii zostały dobrane z zachowaniem tradycji rzymskiej, jako czytanie z Apostoła wyznaczony jest tekst o powołaniu pogan do zbawienia. W święto Chrztu Pańskiego dobrano teksty o tej tajemnicy.
W pozostałe dni czyta się w sposób ciągły cały Pierwszy List św. Jana, którego czytanie rozpoczyna się już 27 grudnia w święto św. Jana Apostoła oraz następnego dnia w święto Młodzianków. Ewangelie odnoszą się do objawień Pana. Czyta się bowiem wydarzenia z dzieciństwa Jezusa, z Ewangelii według św. Łukasza (w dniach 29 i 30 grudnia), pierwszy rozdział Ewangelii według św. Jana (od 31 grudnia do 5 stycznia) i szczególne objawienia się Pana, wyjęte z czterech Ewangelii (od 7 do 12 stycznia).
W zgromadzeniu liturgicznym zawsze należy głosić słowo Boże albo z tekstów łacińskich przygotowanych przez Stolicę Świętą, albo z tłumaczeń na języki narodowe, zatwierdzonych do użytku liturgicznego przez Konferencje Biskupów zgodnie z obowiązującymi przepisami.
W wydaniach w językach narodowych nie należy podawać tekstów bez tytułów. Jeżeli zostanie to uznane za stosowne, można do tytułu dodać także wyjaśnienie (monitio) wprowadzające w ogólny sens urywka, zaopatrzone w odpowiedni znak lub wydrukowane inną czcionką, tak aby było widać, że chodzi o tekst pozostawiony do uznania.
