loading

2019.06.30 – 13 NIEDZIELA ZWYKŁA

JAKIE JEST MOJE POWOŁANIE?

Często zadajemy dzieciom pytanie: „Kim chciałbyś zostać, gdy dorośniesz?”. Większość dzieci ma jakiś pomysł na to, kim będzie. Czasem są to pomysły pełne fantazji.
W dzieciństwie wyczuwam, że moje życie jest konkretną drogą. Dorosły człowiek wie, że może nazwać tę drogę powołaniem. Ktoś odnajduje swoje powołanie szybko, ktoś szuka długo. Czy założę rodzinę? Czy pozostanę sam? Czy wybiorę drogę powołania zakonnego, czy kapłańskiego?
Szukamy i wreszcie podejmujemy decyzję. W tej decyzji konieczna jest konsultacja z Panem Bogiem. To Bóg w Osobie Jezusa Chrystusa delikatnie wzywa mnie na swoje drogi. Potrzeba, abyśmy odkryli to wezwanie na naszą konkretną drogę.
Wszystkie powołania, mimo że różnią się między sobą, mają coś wspólnego. Wszystkie są naszym podążaniem za Jezusem. W rodzinie, pojedynczo, w zakonie czy w kapłaństwie.
W dzisiejszej Ewangelii usłyszymy różne sposoby, jakimi woła nas Jezus. I różne odpowiedzi człowieka na to wołanie. Pewność człowieka: „Pójdę za Tobą…” (Łk 9, 57). Wezwanie Jezusa na konkretną drogę: „Pójdź za Mną!” (Łk 9, 59). Delikatne pragnienie człowieka: „Panie, chcę pójść za Tobą…” (Łk 9, 61).
We wszystkich tych przypadkach Jezus odpowiada i dopowiada, przypominając ważny warunek w podążaniu za Nim. Aby pójść za Jezusem, potrzeba coś zostawić. Zaczyna się nowe życie. Trzeba zostawić stare przyzwyczajenia, zależności, wygodnictwo. Lecz Jezus nie zabiera nam niczego. To, co zostawiamy, oddajemy Jezusowi. A On zawraca nam to przemienione, oczyszczone i uświęcone.