STARE JEST LEPSZE?
Każdy Adwent zaprasza nas, by jeszcze raz przebyć drogę tych wszystkich pokoleń, które spędziły całe życie na wyczekiwaniu czegoś, co dla nas powinno być kompletnie oczywiste. Czy i my nie rozpoznajemy czasu naszego nawiedzenia?
Czytając dzisiejszą Ewangelię, poznajemy różnicę między Starym a Nowym Testamentem, między narodem wybranym a Kościołem. Największy prorok starego prawa jest najmniejszy w królestwie niebieskim. Dziwne? Bynajmniej!
Mojżesz i prorocy poznali Boga w Jego działaniu: On wyprowadza z niewoli, wymierza sprawiedliwość, pokazuje ludziom ich występki itd. Żeby takiego Boga nie obrazić, skupili się na pobożności, która często pomijała drugiego człowieka w dziele własnego uświęcenia. Przepisy, kult, świątynia, zwyczaje, tradycje, modlitwy, psalmy, pielgrzymki, święta – to tylko pobożność. A gdzie szacunek, wierność, uczciwość, prawda, czystość i życzliwość?
Od czasu przyjścia Chrystusa jedyną drogą dotarcia do Boga jest drugi człowiek. Ten któremu poświęcę życie, a zwłaszcza ten, który mnie potrzebuje. Jan Chrzciciel zdaje się być jedynym, który rozumie, że dowodem na mesjańską godność Jezusa jest wzrok ociemniałych, sprawność sparaliżowanych, słuch głuchoniemych. Ani dyskusje z faryzeuszami, ani pozycja polityczna wobec Rzymian i Sanhedrynu, nie zbrojne zajęcie świątyni, ale właśnie służba bliźniemu stanie się papierkiem lakmusowym nowej religii. Chrześcijaństwo jest jedyną religią na świecie, która z miłości do Boga w centrum uwagi stawia człowieka: Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, mnie uczyniliście, Miłujcie się wzajemnie jak ja was umiłowałem. Czyż to nie powód do prawdziwej radości?
ks. Arnold Nowak
Duchowość liturgiczna (cz. 2)
W znalezieniu odpowiedzi na pytanie dotyczące duchowości liturgicznej pomagają teksty stanowiące nauczanie papieży i teologów.
Wspomnieć w tym miejscu można kilkudniowe spotkanie liturgiczne, które pod hasłem Liturgia i świętość odbyło się w sierpniu 2004 r. we włoskim sanktuarium w San Giovanni Rotondo. W liście skierowanym do jego uczestników kard. Angelo Sodano przypomniał o znaczeniu liturgii jako szkoły świętości. Podkreślił, że święte obrzędy pomagają w przekształcaniu ludzkiego życia w modlitwę zarówno osobistą, jak i wspólnotową. Pobożne, świadome uczestnictwo w tych tajemnicach jednoczy z Chrystusem. Na tym właśnie polega duchowość liturgiczna (szczególnie eucharystyczna), o której – przywołując wskazania św. Pawła – przypomniał Benedykt XVI: „«wierni chrześcijanie potrzebują głębszego zrozumienia relacji pomiędzy Eucharystią i codziennym życiem. Duchowość eucharystyczna nie ogranicza się tylko do uczestnictwa we Mszy św. i pobożności wobec Najświętszego Sakramentu. Obejmuje ona całe życie». Ta uwaga nabiera dzisiaj szczególnego znaczenia dla nas wszystkich.
Trzeba stwierdzić, że jednym z najpoważniejszych skutków dostrzegalnej w świecie sekularyzacji jest usuwanie wiary chrześcijańskiej na margines egzystencji, jakby była nieużyteczna w konkretnym życiu ludzi. Bankructwo takiego sposobu życia «jakby Boga nie było» jest dziś dla wszystkich widoczne. Dzisiaj trzeba odkryć na nowo, że Jezus Chrystus nie należy zwyczajnie do sfery prywatnych przekonań dotyczących abstrakcyjnej doktryny, ale jest rzeczywistą Osobą, a Jego wejście w historię prowadzi do odnowienia życia wszystkich. Dlatego Eucharystia, jako źródło i szczyt życia i misji Kościoła, winna zaowocować duchowością – życiem «według Ducha» (Rz 8, 4n; por. Ga 5, 16. 25).
„Jest godne uwagi, że św. Paweł w Liście do Rzymian, w którym zaprasza do nowego duchowego kultu, przywołuje równocześnie konieczność przemiany własnego sposobu życia i myślenia: «Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i doskonałe» (Rz 12, 2). W ten sposób Apostoł Narodów podkreśla związek pomiędzy prawdziwym kultem duchowym a koniecznością nowego pojmowania istnienia i postępowania w życiu. Integralną częścią eucharystycznej formy życia jest odnowienie mentalności, «abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki» (Ef 4, 14)” (Sacramentum caritatis 77).
ks. Paweł Maciaszek,
W bliskości Boga, jak żyć liturgią?,
Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2012, s. 14-15.
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.
Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić pod adresem,
https://www.edycja.pl/produkty/czasopisma/dzien-panski/prenumerata