MATKA BOGA I KRÓLOWA POKOJU
W pierwszy dzień nowego roku kalendarzowego czcimy Najświętszą Maryję Dziewicę, Matkę Boga. W Jej łonie za sprawą Ducha Świętego bez udziału mężczyzny poczęła się ludzka natura wcielonego Syna Bożego. Ona jako służebnica Pańska wyraziła gotowość pełnienia woli Bożej. Przyjęła to wszystko, co wiązało się z Jej powołaniem: radości i trudy.
Bóg uszanował Jej pragnienie całkowitego poświęcenia się Mu przez zachowanie dziewictwa. Dla Niego nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego – jak Ona – powierzajmy Mu z ufnością samych siebie i wszystko, co jest dla nas drogie i ważne. Sprawy osobiste, sprawy naszych rodzin, społeczności, Kościoła i całego świata. Pokój na ziemi, który umożliwia godne, bezpieczne życie i przygotowywanie się do wiecznego pokoju w niebie.
Trzeba naśladować wewnętrzny pokój Maryi płynący z całkowitego oddania się Bogu. Dziękować Mu za wielkie dary, jakich udziela wszystkim ludziom i każdemu z nas osobiście. Dzielić się tym, czym dysponujemy. Wewnętrzny pokój jest podstawą działania, które tworzy pokój w naszym otoczeniu. Jest przeciwstawianiem się egoizmowi rodzącemu podziały, konflikty, walki i wojny.
Chrystus w Kazaniu na górze nazwie synami Bożymi tych, którzy czynią pokój. Prosząc o błogosławieństwo Boże i wszelką pomyślność w nowym roku, zastanówmy się, w jaki sposób przyczyniamy się do budowania pokoju w naszym środowisku, w rodzinie, w pracy, we wspólnocie Kościoła.
Módlmy się też o nawrócenie, zmianę postawy tych, którzy niszczą pokój. Za ofiary ich działań. Spieszmy im z pomocą, uczestnicząc w akcjach Kościoła i włączając się w działalność różnych organizacji społecznych.
o. Tomasz Dąbek, benedyktyn
Ewangelizacyjna moc modlitwy liturgicznej
Modlitewny dialog ma moc przemieniania ludzkich serc, kształtowania międzyosobowych relacji, uczenia właściwego (zgodnego z wolą Bożą) przeżywania codziennych wydarzeń. (…)
Współczesny świat (…) nie docenia wartości zbawczego dialogu. Istnieje zatem potrzeba odkrycia – jakby na nowo – daru, jaki może się stawać udziałem wiernych przez udział w celebracjach liturgicznych. W nich zawarte jest zbawienie ludu Bożego, który otrzymuje wówczas takie dary, jak: owoce Ducha Świętego, umocnienie wiary, ożywienie nadziei, potęgowanie miłości. Pilna zatem jest potrzeba, aby z nową mocą rozmodlić cały Kościół. Pomocna w tym dziele będzie pamięć o tym, że od Boga zależy wszelki byt człowieka i całe dzieje świata. Ojciec Niebieski zawsze (wyraził to przez stworzenie, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, zesłanie Ducha Świętego, powołanie człowieka do szczęśliwej z sobą wieczności) proponuje swoim przybranym dzieciom udział w swoim dziele. Udział ten realizowany jest między innymi przez dialog; modlitwa bowiem jest szukaniem woli Bożej wśród codziennych spraw tego świata, oddaniem siebie w realizację zbawczego planu Bożego, aktywną formą działalności. Rezygnacja z niej jest zakłóceniem harmonii z Bogiem i oddaleniem się od źródeł mocy nadprzyrodzonych w ewangelizacji.(…)
Wierni, którzy w życiu duchowym będą kroczyć drogą modlitwy liturgicznej, będą mieli siłę przeciwstawiać się wszelkim pokusom i zachętom zła zmaterializowanego i zsekularyzowanego świata. Co więcej, podążając tym szlakiem, doświadczać będą narodzin Chrystusa w swoim sercu i otrzymywać od Niego siły do czynienia dobra. W ten sposób będą mogły zostać zrealizowane wskazywane w liturgii konkretne zadania ewangelizacyjne.
ks. Paweł Maciaszek,
W bliskości Boga, jak żyć liturgią?,
Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2012, s. 31-32.
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.
Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić pod adresem,
https://www.edycja.pl/produkty/czasopisma/dzien-panski/prenumerata