Czy istnieje człowiek, który nie doświadczyłby w swoim życiu pokusy? Trudno by szukać takiej osoby. Przez całe życie borykamy się przecież na arenie wewnętrznej walki dobra ze złem.
Ta rzeczywistość była obecna także w życiu pierwszych ludzi. Adam i Ewa doświadczyli szatańskiej pokusy i zmienili swoje myślenie o Bogu: z Ojca, który dał im życie i wszystko, co potrzebne do szczęścia, zrobili kogoś, kto stawia zakazy (pierwsze czytanie). Ewa zgrzeszyła, wchodząc w dialog z demonem, który doprowadził ją do upadku. Adam zgrzeszył biernością, nie reagując na to, co robi jego żona. Skutki ich decyzji do dziś boleśnie odbijają się w życiu ludzi.
Gdyby nie Jezus, wszyscy bylibyśmy skazani na śmierć i rozpacz. Święty Paweł przypomina jednak, że Zbawiciel wziął na siebie skutki tego, co uczynili prarodzice. Umarł okrutną śmiercią, stając się nowym Adamem. Od starego Adama odziedziczyliśmy śmiertelność i zniszczone człowieczeństwo. Nowy Adam przywraca nam nadzieję nieśmiertelności i czyni nowymi ludźmi: zdolnymi do kochania, odpierania diabelskich pokus, pokonywania zła – dobrem.
Ewangelia opisuje trzy pokusy, jakich doświadczył Jezus. A przecież są to tylko jedne z wielu, którym Mesjasz oparł się w ciągu swojego życia. Szatan uderzał we wrażliwe miejsca: dotknął poczucia głodu, pragnienia władzy, postawy pychy. Przegrał każdą z potyczek z Jezusem. Pan odpowiadał mu słowami zaczerpniętymi z Pisma Świętego i przypomniał, że nawet w trudnych warunkach – chce pełnić wolę Bożą. Jezus pokonał demona. Pełnia tego zwycięstwa objawi się w Zmartwychwstaniu – gdy Ty i ja skorzystamy
z najwspanialszego daru, jaki daje Jezus – pełni życia i miłości przy Jego boku.
ks. Marek Piedziewicz
Liturgia słowa Bożego stanowi nieodzowny czynnik w duchowym rozwoju chrześcijanina. Jest to bowiem dialog Stwórcy ze stworzeniem. Dialog niezwykły z racji na posiadaną moc zbawczą. Rozmowa najpiękniejsza z możliwych. (…) Bóg bowiem wie dokładnie, czego potrzeba człowiekowi, wpierw zanim on powie o tym (por. Mt 6, 8).
(…) Święty Cezary z Arles uzasadniał, na czym polega niezwykłość kierowanego przez Boga do człowieka słowa w taki sposób: „Czy jest ktoś, kto nie wiedziałby, że we wszystkich ludziach istnieje człowiek wewnętrzny i zewnętrzny? Dlatego ilekroć zapraszamy kogoś na ucztę, jak sporządzamy pokarmy dla posilenia ciała, tak jest rzeczą słuszną, żebyśmy się zatroszczyli o posiłek dla duszy bądź to przez odczytanie czegoś z Boskich Pism, bądź przez poruszanie jakiegoś tematu świętego. Ponieważ duszę trzeba traktować jak panią, byłoby rzeczą niesprawiedliwą, aby jej służebnica, to jest ciało, karmiła się do przesytu wieloma rozkosznymi daniami, a pani sama pozostawała nienasycona słodyczą słowa Bożego. Albowiem ten, który podaje duszom czytanie i na uczcie trzeźwy i umiarkowany posiłek, żywi zarówno zewnętrznego, jak
wewnętrznego człowieka. W ten sposób spełnia się w człowieku to, co (…) Pan rzekł w Ewangelii: «Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych»” (Mt 4, 4).
Bóg w swoim słowie przekazuje swą zbawczą wolę względem człowieka i świata. Wszechmogący jest obecny w kierowanej do ludzi mowie i, podobnie jak oni, w rozmowie spotyka się z człowiekiem. Tę prawdę bardzo mocno akcentuje soborowy dokument o celebracjach świętych: „Gdy w Kościele czyta się Pismo Święte, wówczas On [Bóg] sam mówi” . W tym miejscu wyraźniej widać, dlaczego Ojciec Niebieski pragnie rozmawiać ze swymi dziećmi; zależy Mu na naszym uświęceniu, które osiąga się przez przemianę serca. A ta z kolei dokonuje się przez słowo Boże, które jest „żywe i skuteczne, ostrzejsze od każdego obosiecznego miecza
(…), rozsądza myśli i zamiary serca” (Hbr 4, 12). „W słynnej przypowieści Jezus porównuje siebie do
siewcy i wyjaśnia, że ziarnem jest Słowo (por. Mk 4, 14): ci, którzy go słuchają, przyjmują je i wydają owoc (por. Mk 4, 20), należą do królestwa Boga, czyli żyją pod Jego panowaniem; są w świecie, ale już nie
są ze świata; noszą w sobie zalążek wieczności, zaczątek przemiany, która przejawia się już teraz w dobrym życiu, ożywianym miłością, a na końcu doprowadzi do zmartwychwstania ciała. Taka jest moc Słowa Chrystusa” .
ks. Paweł Maciaszek,W bliskości Boga. Jak żyć liturgią?, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2012, s. 27-28.
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.
Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić pod adresem,
https://prenumerata.edycja.com.pl