Wielki Piątek to dzień, w którym nie celebruje się Mszy Świętej. Liturgia rozpoczyna się pokutną refleksją nad wielkimi tajemnicami naszego zbawienia. Sam Bóg – Wcielony Syn Boży – oddaje się jako Ofiara przebłagalna za nasze grzechy.
W Męce Pańskiej św. Jan podkreśla królewską godność Chrystusa. Jego słowa: „Ja Jestem” powalają na ziemię mający Go pojmać tłum. Dobrowolnie oddaje się za nas. Panuje nad sytuacją. Odrzucając Go jako króla, ludzie odrzucają samego Boga. Ale On nas nie odrzuca. Jest Sługą Pańskim przyjmującym na siebie nasze grzechy. Ofiarą i jednocześnie Arcykapłanem Nowego Przymierza. Doświadczył naszej słabości aż do śmierci. Zna cierpienia ciała i duszy. Poczucie opuszczenia. Jest z nami i z wszystkimi, których chce doprowadzić do domu Ojca.
Modlitwa powszechna pokazuje szeroki zakres Odkupienia. Wymieniamy kolejno stojących w różnej odległości od widzialnego Kościoła. Wszyscy są powołani do zbawienia. Prosimy dla nich o Boże łaski. Prośbom powinna
towarzyszyć wewnętrzna życzliwość. Gotowość pomocy i współdziałania w dobrym.
Adoracja krzyża to uwielbienie narzędzia naszego zbawienia. Dziękczynienie za dobrowolnie podjęte cierpienie Wcielonego Syna Bożego. Prośba, by wszyscy uznali ten znak Odkupienia. By własne cierpienia łączyli z krzyżem Zbawiciela.
Komunia Święta przez spożycie konsekrowanych wczoraj Hostii łączy nas z Chrystusem i między sobą. Wzywa do jedności. Darowania uraz, jak On nam wszystko darował.
W kaplicy Bożego Grobu możemy przez wiele godzin nocy i dnia dziękować i wielbić Tego, który za nas umarł i jest z nami.
o. Tomasz Dąbek, benedyktyn
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.
Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić pod adresem,
https://prenumerata.edycja.com.pl