loading

2020.05.17 – 6 NIEDZIELA WIELKANOCY

MOC WIARY

Tak jak w nasionku zawiera się cała roślina, która może się z niego z czasem rozwinąć, tak w chrzcie świętym zawiera się cała nasza wiara. To, co z pozoru tak bardzo małe i kruche, w sprzyjających warunkach
potrafi wyrosnąć w ogromne drzewo.


     
Wiara w Chrystusa rodzi się z przepowiadania słowa. Opowiada o tym dzisiejsze pierwsze czytanie z Dziejów Apostolskich. Ludzie słuchający apostoła Filipa zaczynają wierzyć i przyjmują w imię Jezusa chrzest. Jego dopełnieniem staje się przyjęty wkrótce z rąk apostołów Piotra i Jana sakrament bierzmowania. Wraz z wiarą w Jezusa Chrystusa rodzi się Kościół, który początkowo również przypominał bardziej małe nasionko niż potężne drzewo, do którego można by go dzisiaj przyrównać. O dynamice wzrostu wiary mówi przeznaczona
na dziś Ewangelia.

     
Święty Paweł Apostoł naucza nas o tym, że wiara działa przez miłość (zob. Ga 5, 6). To samo, chociaż w innych słowach, wyraża sam Pan Jezus: Jeżeli mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania (J 14, 15).

     
Nie sposób zachowywać przykazań Jezusa bez wiary w Niego. Ta natomiast działa przez miłość do Jezusa,
która uzdalnia nas do zachowywania Jego przykazań. Na tym się jednak przygoda wiary nie kończy. Jezus
obiecuje, że tym, którzy będą Go miłowali, pośle Pocieszyciela, Ducha Prawdy. Ten z kolei wprowadzi wierzącego w głębię tajemnicy: objawi mu Ojca i Syna. Poznać w Duchu Świętym Ojca i Syna to poznać Boga
samego. To więcej niż poznanie tajemnicy świata – tajemnicy ziarna, które rozwija się w potężne drzewo, to poznanie tajemnicy Tego, który ten świat powołał do istnienia.


o. Marek Cul, dominikanin






Kolor szat liturgicznych

Kolor szat liturgicznych ma swoją wymowę, przez którą dokonuje się podkreślenie uroczystego nastroju i zaznaczenie rozmaitych okresów liturgicznych w roku kościelnym. Uzewnętrznia ona charakter sprawowanych misteriów wiary i ukazuje ideę rozwoju duchowego życia chrześcijan.

     
Kolor szat liturgicznych nie jest przypadkowy, ma on swoją wymowę. Przez kolor dokonuje się podkreślenie uroczystego nastroju i zaznaczenie rozmaitych okresów liturgicznych w roku kościelnym. Z pierwszymi regułami pod tym względem spotykamy się w IX wieku, a na początku wieku XIII papież Innocenty III opisał zestaw barw używanych do celebracji najświętszych czynności. Kolorem zdecydowanie przeważającym była biel, a następnie czerwony, czarny i zielony. „Do tych czterech (kolorów) – kończy papież Innocenty swoje wywody – sprowadza się inne. Do purpurowego szkarłatny, do czarnego fioletowy, do zielonego szafirowy”. Zestaw tych barw nie był jednak obowiązujący. Dopiero mszał z 1570 r. ustalał następujące kolory: biały na święta Pańskie i świętych niebędących męczennikami; czerwony na uroczystość Zesłania Ducha Świętego oraz święta Krzyża, apostołów i męczenników; fioletowy na Adwent i Wielki Post, dni kwartalne i pokutne; zielony na zwykłe dni tygodnia (…)

     
Symbolika kolorów została wyjaśniona według ówczesnych szeroko rozpowszechnionych pojęć symbolizmu malarstwa średniowiecznego. I tak na przykład kolor biały jest oznaką czystości (w świecie Biblii towarzyszy świętom i ludzkiej radości, kojarzy się z ideą niewinności, wzbudza uczucia podziwu), czerwony oznacza krew i miłość, czarny – żałobę (na kartach Pisma Świętego oprócz tego jest także synonimem mroków), zielony – nadzieję oraz radość i pokój. Kolor fioletowy, używany w czasie Wielkiego Postu, stosowano pierwotnie zamiast czarnego, który symbolizował żałobę i pokutę. Chrześcijanie w obliczu śmierci nie mogą się smucić jak ci, którzy nie mają nadziei (por. 1 Tes 4, 13). Fiolet oznacza oczekiwanie natchnione nadzieją, skruchę, pokorę oraz godność (na przykład strój biskupa czy prałata).

     
Szata liturgiczna swoim pięknem wyraża nie tylko pietyzm – szacunek i cześć dla Boga, lecz także szacunek dla wiernych. Piękno i wartość każdej szaty liturgicznej zależą od użytego materiału i formy, a nie nadmiaru dodatkowych ozdób.

ks. Paweł Maciaszek,
W bliskości Boga. Jak żyć liturgią?,
Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2012, s.82-85.

Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.

Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić klikająć tutaj PRENUMERATA