Wsłuchując się w opis wniebowstąpienia Chrystusa, trudno oprzeć się wrażeniu, że przez nie Zmartwychwstały jakby wycofuje się, usuwa z ziemskiej sceny, aby zrobić miejsce apostołom.
Odchodzi do domu Ojca. Powraca po zakończonej misji. Ci, którzy pozostali na ziemi, nie mogą pozostać bezczynni i bierni, jedynie rozważając to, co wydarzyło się w przeszłości (pierwsze czytanie). Chrystus uczynił ich swymi świadkami i powierzył im misję zdobycia dla Boga całego świata (Ewangelia). Uczniowie-
misjonarze muszą iść do wszystkich ludzi, by dzielić z nimi radość wiary i owoce Bożej miłości. Ewangelia, którą poniosą, jest obietnicą zbawienia dla wszystkich ludów. Nikt nie powinien być jej pozbawiony.
Misji dzielenia się Ewangelią i budowania wspólnot wiary towarzyszy obietnica mocy i światła Ducha Świętego. Dzięki Niemu apostołowie poznali tajemnicę Boga, który jest miłością, i Jego zbawcze zamiary w Chrystusie. Otrzymali moc wypełnienia powierzonej im misji w Kościele, którego wstępujący w niebo Chrystus na zawsze pozostaje Głową (drugie czytanie).
Dzisiejsza modlitwa za Kościół w Chinach, uświadamia nam, że wypełnienie mandatu misyjnego nigdy nie będzie łatwe i proste. Misjonarze Chrystusa w wielu miejscach napotkają na przeszkody i wrogość. Mimo
prześladowań Kościół w Azji jest żywotny i odważnie daje świadectwo wiary w Chrystusa. Jest Kościołem młodym, radosnym i ofiarnym, wpatrującym się w niebo i stamtąd czerpiącym siły do wytrwania w wierności
Bogu.
Prośmy Pana za nasze siostry i braci w wierze w Chinach. Módlmy się, aby chrześcijanie w Europie i Polsce odkryli na nowo wartość wiary i odbudowali w sobie nadzieję życia wiecznego.
ks. Zbigniew Sobolewski
Wszelki kult relikwii ma prowadzić do wzoru świętości, jakim jest Jezus Chrystus. Jedynie wówczas głoszone będzie paschalne misterium Zbawiciela, które zrealizowało się w życiu świętych. (…)
Od najwcześniejszych stuleci otaczano czcią groby oraz relikwie męczenników i innych świętych. (…) Na Soborze [Trydenckim] potwierdzono, że cześć okazywana relikwiom męczenników i innych świętych jest dozwolona (za życia byli oni bowiem żywymi członkami Ciała Chrystusowego i świątynią Ducha Świętego), że jest źródłem dóbr duchowych.
W nauczaniu Soboru Watykańskiego II znalazło się potwierdzenie tradycji Kościoła oddawania czci świętym i poważania ich autentycznych relikwii. Z kolei Mszał rzymski nakazuje zachować zwyczaj składania w ołtarzu relikwii świętych, które wskazują, że ofiara członków Ciała Chrystusa bierze początek z ofiary Głowy tego Ciała, i są symbolicznym wyrazem komunii całego Kościoła w jedynej ofierze Chrystusa. Wszelki kult relikwii ma prowadzić do wzoru świętości, jakim jest Jezus Chrystus. Jedynie wówczas głoszone będzie paschalne misterium Zbawiciela, które zrealizowało się w życiu świętych. Na tym opiera się ich kult. W innym przypadku utraciłby on swój właściwy sens i przeznaczenie.
Kult świętych jako oddawanie czci jedynemu Bogu podkreśla prefacja mszalna o świętych: „W zgromadzeniu świętych jaśnieje Twoja chwała, bo dzięki Twojej łasce zdobyli zasługi, które nagradzasz” (pierwsza prefacja o świętych). Czcić świętych to razem z nimi modlić się do Wszechmogącego, dziękować Mu za ich życie, świadectwo i dzieła oraz odwoływać się do ich wstawiennictwa przed obliczem Ojca Niebieskiego. Zmarły, który uznany został za świętego, przestaje być umarłym. W swoich relikwiach żyje on nadal. Dlatego też może wstawiać się u Boga, do którego wierni zanoszą prośby o pomoc. Relikwie stają się w ten sposób specyficznym znakiem wstawiennictwa i obecności świętego. Są też wyrazem wiary w życie wieczne, świętych obcowanie i zmartwychwstanie ciała. Relikwie pozwalają człowiekowi wierzącemu przekroczyć próg świata widzialnego, dotknąć wartości wiecznych.
Święty Tomasz z Akwinu podkreślał, że nie można jednak mówić, iż relikwie zawierają jakąś nadzwyczajną siłę; w prochu bowiem nie ma jakiejś wewnętrznej mocy zmartwychwstania, lecz tylko ukierunkowanie na Bożą Opatrzność. Właściwym rozumieniem ich znaczenia jest dostrzeżenie zmartwychwstania, którego dawcą jest Jezus Chrystus.
ks. Paweł Maciaszek,W bliskości Boga. Jak żyć liturgią?, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2012, s. 97-99.
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.
Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić klikająć tutaj PRENUMERATA