loading

2020.10.04 – 27 NIEDZIELA ZWYKŁA

WINNICA PANA

Kościół jest polem uprawnym, winnicą Pana – tę prawdę przypomina nam dzisiejsza liturgia słowa. „Krzewem winnym jest Chrystus, udzielający życia i wzrostu latoroślom, którymi my jesteśmy. Za pośrednictwem Kościoła trwamy w Nim, i bez Niego nic nie możemy uczynić” (KKK 755).

     
Stan winnicy, o której opowiada pierwsze czytanie, jest obrazem zawiedzionych oczekiwań Boga wobec niewiernego ludu. Jak nie ma żadnego usprawiedliwienia dla winnicy, tak też nie ma żadnego wytłumaczenia dla ludu.

     
W odróżnieniu od pierwszego czytania zakończenie ewangelicznej przypowieści o winnicy zapowiada odmianę losu. Po słowach o karze dla zabójców jest zapowiedź działania, jakie podejmie właściciel winnicy. Oznacza to, że zamiast zniszczenia i śmierci Bóg da nam odnowę i życie. Pomimo odrzucenia Jezusa, Bóg nie rezygnuje ze zbawienia ludzi. Zmartwychwstanie Jezusa nie jest wydarzeniem, w którym mogą mieć udział jedynie nieliczni, lecz jest darem dla wielu i w ten sposób staje się „cudem w naszych oczach”.

     
Właśnie dzięki temu wydarzeniu otrzymujemy pokój, którym mamy się dzielić. Jest on owocem odpuszczenia grzechów, jakie otrzymujemy, mając udział w zbawczej śmierci Chrystusa. Włączeni w nią zostaliśmy przez chrzest, a udział w Eucharystii udoskonala i umacnia tę więź, zarówno z Chrystusem, jako głową Kościoła, jak i z braćmi i siostrami, z którymi razem tę wspólnotę Kościoła tworzymy. Trzeba nam jednak pamiętać, że naszą sytuację komplikuje grzech, w który jesteśmy uwikłani. To on osłabia naszą wolę i sprawia, że nie możemy przynosić takich owoców, jakich oczekuje od nas Pan. Stąd tak ważne jest wzywanie Ducha Świętego, aby On nas wspomagał i prowadził.


Opracowano na podstawie:
Wielka tajemnica wiary.
Program duszpasterski Kościoła w Polsce na rok 2019/2020
,
zeszyt homiletyczny, s. 148-150.






Kocham Ojczyznę więcej niż własne serce

Dla nas po Bogu, największa miłość – to Polska! Musimy po Bogu dochować wierności przede wszystkim naszej Ojczyźnie i narodowej kulturze polskiej. Będziemy kochali wszystkich ludzi na świecie, ale w porządku miłości.

     
Po Bogu więc, po Jezusie Chrystusie i Matce Najświętszej, po całym ładzie Bożym nasza miłość należy się przede wszystkim naszej Ojczyźnie, mowie, dziejom i kulturze, z której wyrastamy na polskiej ziemi. I chociażby obwieszczono na transparentach najrozmaitsze wezwania do miłowania wszystkich ludów i narodów, nie będziemy temu przeciwni, ale będziemy żądali, abyśmy mogli żyć przede wszystkim duchem, dziejami, kulturą i mową naszej polskiej ziemi, wypracowanej przez wieki życiem naszych praojców. Stąd istnieje obowiązek obrony kultury rodzimej.

     
Im bardziej Polska będzie kochać, tym mniej będzie miała wrogów. Im wspanialszy da przykład miłości społecznej we własnych granicach państwowych, tym bardziej może być spokojna, że nic jej nie zagrozi od zewnątrz. Ale gdyby wśród nas rozpoczęły się rozprawy nienawiści i wzajemnej walki – jak to już nieraz bywało – znowu powiedzą: „Polacy mimo tylu wieków niewoli jeszcze niczego się nie nauczyli”. Nienawiścią nie obronimy naszej Ojczyzny, a musimy jej przecież bronić. Brońmy jej więc miłością! Naprzód między sobą, aby nie podnosić ręki przeciw nikomu w Ojczyźnie, w której ongiś bili nas najeźdźcy. Nie możemy ich naśladować. Nie możemy sami siebie poniewierać i bić. Polacy już dość byli bici przez obcych, niechże więc nauczą się czegoś z tych bolesnych doświadczeń. Trzeba spróbować innej drogi porozumienia – przez miłość, która sprawi, że cały świat, patrząc na nas, będzie mówił: „Oto, jak oni się miłują”. Wtedy dopiero zapanuje upragniony pokój, zgoda i wzajemne zaufanie.

kard. Stefan Wyszyński,
Kocham Ojczyznę więcej niż własne serce,
Edycja Świętego Pawła 2020.



Książka zawiera wybór wypowiedzi kard. Wyszyńskiego na temat miłości do Boga, Maryi i Ojczyzny. Przesłanie, które zostawił kolejnym pokoleniom, jest wciąż zaskakująco aktualne i świeże. Dzisiaj tak samo potrzebne jak w czasach, w których wybrzmiało. To antidotum na polskie bolączki, podziały i spory oraz szerzący się coraz bardziej relatywizm.



Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.

Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić pod adresem,

https://prenumerata.edycja.com.pl