Jako mały chłopiec myślałem sobie, jak to wspaniale być dorosłym! Nie trzeba się nikogo słuchać i można wszystko robić po swojemu. A na pewno dorośli wiedzą, jak zrobić wszystko najlepiej i nie popełniają grzechów nieposłuszeństwa wobec Boga
i innych. Nic bardziej mylnego!
Posłuszeństwo Bogu jest cnotą ewangeliczną, o którą trzeba się modlić każdego dnia i usilnie zabiegać. Jezus w sposób doskonały wypełnił ślub posłuszeństwa Bogu.
Naprawił to, co zniszczył grzech pierwszych ludzi, Adama i Ewy (por. Rdz 3). W historii zbawienia Bóg poszukiwał ludzi, którzy mogliby podjąć z Nim współpracę w zbawczym dziele odkupienia człowieka. Stary Testament podaje wzorce posłuszeństwa, począwszy od Abrahama, przez patriarchów, proroków i królów, aż po wielkie posłuszeństwo Maryi Dziewicy. Bóg w ten sposób przygotował drogę Chrystusowi, który stał się źródłem największego posłuszeństwa.
List do Hebrajczyków (Hbr 10, 5-7) mówi o Chrystusie jako idącym, by pełnić wolę
Ojca, oraz o Tym, który stał się sprawcą zbawienia dla wszystkich posłusznych Jemu. Sam Pan Jezus oświadcza uroczyście, że Jego pokarmem jest pełnienie woli Ojca (por. J 4, 34; 5, 30; 8, 28. 42 itp.). Posłuszeństwo Syna Bożego osiąga swój szczyt i wypełnienie w męce i śmierci krzyżowej. Chrystus wskazuje nam jedyną i skuteczną
drogę zbawienia – bezgraniczne posłuszeństwo Bogu: Czyż nie mam pić kielicha, który Ojciec mi podał? (J 18, 11).
ks. Leszek Rasztawicki
Życie pozbawione tej samodyscypliny, która upokarza naszą dumę i ogranicza nasz egoizm, jest niedopełnione i niekompletne. Większość ludzi jest sfrustrowana, bo opuściła krzyż. Są oni przekonani, że nieskończoność można zdobyć bez decydującej godziny Kalwarii. Natura nie znosi tego, co jest niepełne.
Obetnijcie nogę salamandrze, a odrośnie druga. Impulsy, których wypieramy się na jawie, dopełniają się podczas snu. Nasze poranione dusze, w taki czy inny sposób, próbują dopełnić swoją niekompletność i udoskonalić swoją niedoskonałość. W duchowym życiu jest to świadomy i przemyślany proces uczestnictwa w godzinie męki Chrystusa, aby mieć udział w Jego zmartwychwstaniu. „Moim celem jest poznanie Chrystusa, zarówno przez doświadczenie mocy Jego zmartwychwstania, jak i przez udział w Jego cierpieniach” (Flp 3, 10).
Nasz Pan po zmartwychwstaniu z grobu powiedział uczniom idącym do Emaus, że godzina była warunkiem Jego chwały. „O nierozumni i leniwi w sercu! Nie wierzycie w to wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Chrystus nie musiał tego cierpieć i wejść do swej chwały?” (Łk 24, 25-26). A zatem bez naszego systematycznego oddzielania się od rzeczywistości wzrastanie w miłości jest niemożliwe.
Człowiek dopełniony czy udoskonalony to ktoś wolny, nieprzywiązany do żądzy władzy,
rozgłosu i posiadania. Nieprzywiązany do samolubnych pragnień, pożądliwości i cielesnych doznań. Zasada nieprzywiązywania się do rzeczy, które blokują naszą duszę, to jedna z praktyk obejmujących godzinę. To płynięcie pod prąd, stawanie po stronie Boga nawet wbrew sobie, wycofywanie się, aby być uzdrowionym.
Abp Fulton J. Sheen, Łzy Jezusa. Antologia, wybór i opracowanie Al Smith, Edycja Świętego Pawła 2020.
Abp Fulton J. Sheen żył prawdami, które głosił. Był
pokorny i cierpliwy, szczery i autentyczny. Docierał do serc i umysłów. To abp. Sheenowi Ameryka zawdzięcza powrót do wiary i docenienie daru Kościoła. W 2012 r. papież Benedykt XVI ogłosił go sługą Bożym.
Łzy Jezusa to pierwszy w historii kompletny zbiór pism i refleksji abp. Sheena na temat ostatnich siedmiu zdań Chrystusa z krzyża. Według autora, zawiera się w nich pełny katechizm życia duchowego. Zatem temat wiary przewija się w całej książce, ale jest też osobny rozdział poświęcony wierze. Sheen analizuje w nim sposób myślenia człowieka i dostarcza argumentów na istnienie Boga, Jego miłości i działania.
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.
Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić pod adresem,
https://prenumerata.edycja.com.pl