Czasem jest w człowieku pragnienie ciszy. Aby ją znaleźć, gdzieś wyjeżdżamy, czasem uciekamy. Szczególnie gdy mieszkamy w wielkim mieście. Lecz czasem i w wielkich miastach można spotkać ciszę. Piękne miasto Lwów zawsze pełne turystów zaskoczyło mnie kiedyś ciszą. Było to w Wielki Piątek 2020 roku. Czas pandemii. Wieczór Wielkiego Piątku. Na pustym rynku Lwowa cisza, było tylko słychać szelest wody płynącej w fontannie.
Cisza Wielkiego Piątku. Jest podsumowaniem wydarzeń tego dnia. Cierpienia uwięzionego Jezusa. Przesłuchania. Droga na Golgotę. Ukrzyżowanie. Śmierć. Słowa są zbyt ubogie, aby nazwać i wyrazić to, co się wydarzyło.
Milkną też organy, milkną dzwony i dzwonki w kościołach. Nie odprawia się dziś Mszy św. Jest Liturgia Wielkiego Piątku. Słuchamy opisu Męki Jezusa według św. Jana. Tak mało słów Jezusa. I ostatnie: „Wykonało się” (J 19, 30).
Te słowa jak ostatni akord. Lecz my wiemy, że to nie koniec. Dlatego w tej ciszy Wielkiego Piątku trwamy tak, jakby cały świat wstrzymał oddech. Bo to nie koniec, a oczekiwanie.
Oczekiwanie jest adorowaniem krzyża Chrystusa. A potem wspólną modlitwą. W Liturgii Wielkiego Piątku zanurzamy się w niezwykłą modlitwę wiernych. Bardzo długą, ponieważ obejmującą wszystkich nas. Chrześcijan, wierzących w Jednego Boga, poszukujących, niewierzących.
Ofiara Jezusa otwiera drogę do nieba dla wszystkich. Czy pójdziemy tą drogą, to zależy tylko od nas. Warto dziś poddać się tej ciszy i w niej świadomie przyjąć dar, jaki daje nam Jezus Chrystus. I pozwolić, aby Jezus prowadził nas dalej. Od śmierci do życia.
o. Tomasz Słowiński, dominikanin
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.
Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić pod adresem,
https://prenumerata.edycja.com.pl