Przeważnie opowiadamy się za tym, co jest korzystne. Postępujemy tak, robiąc zakupy, wybierając miejsce wyjazdu na wakacje, a niekiedy nawet dobierając znajomych. Chrystus przeciwnie – pokazuje, że czasem trzeba również tracić.
W pierwszym czytaniu wziętym z Izajasza usłyszymy trzecią pieśń o Słudze Pańskim. Prorok na kilkaset lat przed Chrystusem opisał w czterech pieśniach Jego mękę. W dzisiejszej możemy odnaleźć trzy zasadnicze myśli: Mesjasz nie cofnie się przed najwyższą ofiarą, jaką złoży z samego siebie. Doświadczy agresji i odrzucenia ze strony ludzi. Jest zjednoczony z Bogiem Ojcem, który umacnia Go do złożenia tak wielkiej ofiary.
W tym świetle słowa drugiego czytania z Listu św. Jakuba zyskują szczególny wymiar. Nie można trwać na płaszczyźnie deklaracji, nie popierając ich czynami. Jak Chrystus dał największy znak swojej miłości, umierając za nasze grzechy na krzyżu, tak my sami jesteśmy wezwani do dawania świadectwa Chrystusowi. Nie istnieje wiara
bezobjawowa, wybiórcza czy przeżywana jedynie prywatnie.
Ewangelia wskazuje, że Chrystus na długo przed swoją męką wewnętrznie się do niej przygotowywał. Kiedy wyjawił najbliższym uczniom to, co Go czeka, nie został zrozumiany. Święty Piotr zapewne lubił towarzyszyć popularnemu i potężnemu nauczycielowi. Trudno było mu wyobrazić sobie, że Jezus może stać się przegranym, i to całkowicie. Jednak Pan prostuje naiwne myślenie Piotra. Nie można zmartwychwstać, odrzucając swój własny krzyż. Nie można być uczniem Chrystusa, nie niosąc krzyża. On pierwszy przeszedł drogą, na której zostawił swoje ślady. Kto je odnajdzie, doświadczy, że – niosąc krzyż – nie jest sam.
ks. Marek Piedziewicz
O ile symbolem Starego Testamentu jest siedmioramienny świecznik (menora), używany w liturgii świątynnej, to emblematem Nowego Przymierza może być monstrancja. Współcześnie ma ona zwykle kształt drzewa życia, w którego koronie umieszcza się najświętszą Hostię jako znak stałej obecności Syna Bożego wśród wiernych.
Grecki termin dendron, „drzewo”, wyraża ideę żywotności. Uczeni wywodzą go z pierwotnego tematu drew(o), widocznego zarówno w angielskim tree, jak i w polskim „drzewo, drewno”. (…) W Nowym Testamencie słowo dendron występuje przeważnie w zwrocie „dobre/złe drzewo”. Obok znaczenia dosłownego wyraża też metaforę wzrostu królestwa Bożego. Najczęstsze jest wykorzystanie pojęcia drzewa jako obrazu postępowania człowieka w oczach Bożych.
ks. Antoni Tronina, Drzewo życia w rajskim ogrodzie.
Biblijne korzenie mistyki Krzyża, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2017.
Książka „Drzewo życia w rajskim ogrodzie. Biblijne korzenie mistyki Krzyża” jest przeglądem i syntezą
biblijnych świadectw o krzyżu. W trzech rozdziałach ukazane są kolejno trzy etapy objawienia jego tajemnicy. Ksiądz Antoni Tronina pochyla się nad wielką tajemnicą wiary, z nadzieją, że książka pomoże czytelnikom w jej zrozumieniu i medytacji nad nią. Autor w swoich rozważaniach odwołuje się do symbolu drzewa życia, na które składają się trzy segmenty: korzenie, pień i korona. Korzenie to środowisko starożytnego Bliskiego Wschodu, pień to centralna część orędzia biblijnego Starego Testamentu, natomiast korona drzewa życia – nauczanie i zbawcze dzieło Jezusa Chrystusa.
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.
Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić pod adresem,
https://prenumerata.edycja.com.pl