Z modlitwą stajemy dziś przy różnych grobach. Grobach naszych rodziców, przyjaciół, dziadków. Może żony, która przedwcześnie odeszła, rodząc nowe życie. Może kogoś bardzo młodego, kto innych w życiu podnosił i niespodziewanie już nie można słyszeć jego śmiechu. Groby są różne, z morzem zniczy lub z jedną ledwie tlącą się lampką… Wiele z nich jest z tego roku, wiele pojawiło się przedwcześnie… One wszystkie będą kiedyś puste!
To jest możliwe, ponieważ Bóg Ojciec dał swojego Syna, by każdy, kto w Niego uwierzy, miał życie wieczne. Zanurzeni przezsakrament chrztu w życiu i śmierci Jezusa Chrystusa mamy udział w Jego zmartwychwstaniu. Nasze groby oraz te, nad którymi dziś i przez całe nasze życie staniemy, będą puste. To jest możliwe, bo Bóg Człowiek dał się położyć do grobu. Byśmy my mogli ze swoich wyjść. Swoim zmartwychwstaniem złamał potęgę śmierci.
Doświadczyły tego kobiety, które usłyszały,
by nie szukać żyjącego wśród umarłych, kiedy
poszły Go namaścić. Doświadczyły tego siostry Łazarza, gdy ich brat na słowo Jezusa wyszedł z grobu. To jest również dar dla nas. Zapowiadają go słowa: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele”. Wszyscy tam mamy się spotkać. Taki jest Boży plan. Wolą Ojca jest, by każdy, kto wierzy w Jego Syna, miał życie wieczne. By był wskrzeszony do życia w wiecznej radości.
Dlatego moc Eucharystii ofiarowanej za zmarłych jest tak ważna. Przyjmuj Komunię w ich intencji i zapalaj tym światło w ich wieczności, nie tylko na grobie. Bo on będzie pusty.
ks. Jakub Raczyński
w czyśćcu
Każda posługa oddana choremu, każda jał-mużna zaniesiona ubogiemu, każde słowo pociechy powiedziane nieszczęśliwemu,
każda modlitwa odmówiona żarliwie, każda
Msza Święta, Komunia Święta ofiarowana są
wielką ulgą dla dusz zmarłych. (…)
Ludzie, tracąc drogie osoby, często nie zważają na to, że Bóg, zabierając je z tej ziemi, zostawia je najczęściej zatrzymane i jakby rozciągnięte na drodze do nieba dla niespłaconych długów sprawiedliwości i że one nie mogą dowlec się tam bez pomocy żyjących. Rozdzierającymi jękami błagają ich o ratunek, a ludzie chodzą nawet koło cmentarzy i pogrzebów, nic im jednak nie przypomina potrzeby niesienia zmarłym ulgi.
Jakaż to wielka radość dla tych dusz i jak pożądana, kiedy wchodzą już do nieba. Każda godzina ulgi jest dla nich łaską, o której nigdy nie zapomną tym, co im to wyjednają. Bóg, kochając te dusze, każde poświęcenie i usługę za nie ofiarowane oddaje im zaraz w słodkiej uldze widokiem skróconych mąk czyśćcowych, a tym, co im tę ulgę niosą, zalicza to na wieczną nagrodę.
W służbie zmarłym cierpiącym w czyśćcu.
Powołanie i misja
Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych,
Częstochowa, Edycja Świętego Pawła 2013.
Książka „W służbie zmarłym cierpiącym w czyśćcu. Powołanie i misja Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych” została napisana z okazji 125 rocznicy postania zgromadzenia, którego charyzmatem
jest nie tylko niesienie pomocy zmarłym znajdującym się w stanie bolesnego oczyszczenia po śmierci, ale również przypominanie żyjącym, że ich życie
nie kończy się z chwilą śmierci, aby mogli w czasie ziemskiej wędrówki bardziej troszczyć się o życie wieczne. W książce zostały
przedstawione istotne treści
charakteryzujące powołanie i misję Sióstr Wspomożycielek oraz niektóre zagadnienia dotyczące śmierci i życia wiecznego. Szczególnie cennym elementem publikacji jest zbiór modlitw i nabożeństw za zmarłych cierpiących w czyśćcu.
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.
Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić pod adresem,
https://prenumerata.edycja.com.pl