Tymi słowami papież Benedykt XVI nazwał Jezusa Chrystusa, gdyż z największej miłości Ojciec posłał Syna na świat, by był świadkiem Jego miłości. I tak „Słowo Wcielone wśród nas zamieszkało” i dzięki Niemu „wszyscyśmy otrzymali – łaskę po łasce”.
Od początków świata w zamyśle i pragnieniach Pana Boga każdy z nas miał swoje miejsce. Istnienie każdego człowieka wszelkich czasów nigdy nie było i nie jest przypadkowe. Żyjemy z miłości, a nie z przypadku. Bóg „wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa”.
Ojcowie Kościoła mówili, że każda osoba żyjąca po Chrystusie jest w pewnym stopniu Jego odbiciem, odzwierciedla w jakiś sposób tajemnicę Chrystusa. Nikt z nas nie jest całym Chrystusem, ale każdy z nas jest potrzebny, aby ukazywać światu Jego Osobę. Dlatego Jezus dał początek Kościołowi, którego zadaniem jest ukazywanie Wcielonego Słowa i sprawianie, aby świat Je poznał.
Pamiętam, jakie denerwujące jest w układaniu puzzli zgubienie jednego… Choćby cała układanka składała się z kilku tysięcy, to trudno jest podziwiać 9 999 pasujących do siebie doskonale elementów, kiedy zgubi się jeden… Jeśli żyjesz, to znaczy, że jesteś potrzebny Panu Bogu w historii świata. Masz miejsce przygotowane przez Niego od wieków. Niech każdy z ponad 360 dni, które są przed nami w tym roku, będzie hymnem dziękczynienia za życie: „Chwal, Jeruzalem, Pana, wysławiaj twego Boga, Syjonie!”.
Papieskie Dzieła Misyjne
Ciekawe, że w tym samym czasie, gdy ze wszystkich stron widzimy Dzieciątko leżące w betlejemskim żłobku i śpiewamy o Nim w kolędach, słyszymy jednocześnie w liturgii „na początku było Słowo”. To dlatego, że Słowo Przedwieczne stało się człowiekiem podobnym do nas, żeby pokazać nam, jak być dobrymi dziećmi Ojca.
Bóg Ojciec, który z miłości do człowieka stworzył świat, posłał również swojego Syna, by niósł Dobrą Nowinę o tym, jaki naprawdę jest Bóg, żeby zagubionemu człowiekowi przypomnieć o jego godności i byciu umiłowanym przez Boga. Pragnieniem Jezusa było uczynić wszystkich ludzi dziećmi Jego Ojca, a tym samym stać się naszym bratem i być wzorem naszego dziecięctwa.
Realizując otrzymaną od Ojca misję, Syn posłał Apostołów, by głosili w świecie Ewangelię. Z woli Bożej miało się to dokonywać za pośrednictwem Kościoła założonego przez Chrystusa. Przypomniał o tym Sobór Watykański II, ukazując, że „Przedwieczny Ojciec, na skutek najzupełniej wolnego i tajemnego zamysłu swej mądrości i dobroci, stworzył świat, nie opuścił ludzi po upadku, a wierzących w Chrystusa postanowił zgromadzić w Kościele” (LG 2).
Skoro zatem niezaprzeczalna jest łączność przyjścia na świat Syna Bożego z Kościołem i królestwem Bożym, to właśnie Kościół „otrzymał posłannictwo głoszenia i krzewienia królestwa Chrystusowego i Bożego wśród wszystkich narodów” (LG 2).
Misja, ewangelizacja, kontynuacja Chrystusowego posłannictwa… Wielkie słowa, które dotyczą wielkich i ważnych prawd. A wszystko zaczęło się od… narodzin Dziecka w małej mieścinie na krańcach ziemi.
Takie jest właśnie nasze życie. Najbardziej rozległe galaktyki składają się z maleńkich kwantów i kwarków… Najdłuższe wieki z ułamków sekund… Najgłębsze oceany z poszczególnych kropli… Wielkie dzieło misyjne Kościoła składa się z osobistej misji każdego z nas, a ta misja zaczyna się od zrobienia herbaty komuś obok, od uśmiechu, od kilku słów wsparcia… Bł. Paweł Manna był zdania, że nie trzeba wyjechać do Indii, żeby być misjonarzem. Pisał: „Twoje Indie są tutaj, gdzie mieszkasz”. A św. Jan Bosko powtarzał: „jeśli chcesz zostać świętym, nie trzaskaj tak głośno drzwiami!”.
Zacznij realizować swoje misyjne (to znaczy chrzcielne) powołanie nie jutro, ale już teraz. Tu, gdzie jesteś, i taki, jakim jesteś.
Papieskie Dzieła Misyjne
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.
Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański