loading

2022.02.20 – 7 NIEDZIELA ZWYKŁA

PRAWDZIWA HEROICZNOŚĆ

We współczesnym świecie bohaterami są ci, którzy potrafią bić rekordy albo dokonywać rzeczy niezwykłych. Dzisiejsze czytania wskazują jednak na ludzi, którzy zamiast skupiać się na sobie, pamiętają o tym, by podobać się Bogu.

 

 

 

 

Historia zawarta w Biblii jest ludzką historią, w której Pan Bóg realizuje swój zbawczy plan. Czytając Biblię, nie dziwimy się, że opisuje ona elementy ludzkie i mało szlachetne, jak niesprawiedliwość, wojny, przemoc. W tej samej historii, która nieustannie jest pod wpływem grzechu, Pan Bóg pisze swoją historię, ofiarując człowiekowi każdego czasu i z każdego pokolenia swoje zbawienie.

 

 

 

 

Człowiek potencjalnie potrafi czynić okrutne rzeczy, kiedy żyje daleko od Boga, z drugiej strony człowiek z Bożą pomocą potrafi czynić rzeczy niezwykłe i heroiczne. „Miłujcie waszych nieprzyjaciół!” Te słowa Jezusa z dzisiejszej Ewangelii są wymagające ponieważ do grona tych, których mamy miłować, dołączają nieprzyjaciół. Do takiej postawy mamy dążyć stopniowo. Gdyby trzeba było zrealizować ją od razu, wielu powiedziałoby: to nie dla mnie, ja przecież mam kłopoty z miłowaniem tych, którzy mnie miłują, a co dopiero mówić o miłości nieprzyjaciół…

 

 

 

 

Miłość nieprzyjaciół można realizować na różne sposoby. Pan Jezus sam dał nam świadectwo umiłowania nieprzyjaciół. W Nim widzimy nie tylko Nauczyciela, który wskazuje nam coś, choć sam tego nie czyni, lecz prawdziwego świadka, który mówi i czyni to, czego naucza.

 

 

 

 

Dla nas ciągle potrzebujących nawrócenia jasne jest, że nasza miłość jest daleka od takiego stopnia umiłowania, na jaki wskazuje nasz Boski Mistrz. Czy jednak jest ona niemożliwa? Wielu naszych braci i wiele naszych sióstr daje nam przykład
tego, że aby miłować nieprzyjaciół, konieczny jest codzienny trening, który tworzą małe rzeczy i proste gesty. A wówczas, z łaską Bożą, można dojść do największej miłości, jaką jest miłość nieprzyjaciół.

 

 

 

 

o. Luca Bovio IMC, Papieskie Dzieła Misyjne

RAZEM DLA MISJI

Człowiek patrzy dziś na siebie z dumą i poczuciem sprawczości. Ujarzmia naturę, konstruuje sztuczną inteligencję, bada kosmiczną przestrzeń, rozszczepia atom… Nieustannie przesuwa granice swojej władzy i możliwości. A w sprawach misji?

 

 

 

 

„Misje uczą pokory, nie znają słowa sukces” – mawiał pewien misjonarz i misjolog pracujący wśród ubogich w Republice Konga i w Peru. Granica ludzkiej władzy i gorliwości leży przed wejściem do serca drugiego człowieka. Nie można tam wtargnąć i narzucać Ewangelii przemocą. Sprawcą misji jest Duch Święty.

 

 

 

 

W tym roku mija 400 lat od powstania Kongregacji Rozkrzewiania Wiary (znanej dziś jako Kongregacja Ewangelizacji Narodów). Nie można o niej myśleć jak o zwykłym dziele do spraw organizacji misji. Setki osób poświęciło życie, by mogła powstać i spełniać swoje zadania: przywrócić misje papieżowi, a misjom – ich duchowy charakter, oczyścić je z niesprawiedliwości i błędów kolonializmu, zadbać o przygotowanie misjonarzy.

 

 

 

 

Aby tego dokonać, Kościół potrzebował duchowej odnowy i zaangażowania we współpracę misyjną wszystkich wierzących. Odpowiedź przyszła z najmniej oczekiwanego miejsca – ze zniszczonej rewolucją Francji. Tam 200 lat temu powstało Dzieło Rozkrzewiania Wiary. Utworzyła je bł. Paulina Jaricot, która w fabryce swojego ojca zainspirowała do wspierania misji setki kobiet. Z jej inicjatywy powstało podobne stowarzyszenie dla dzieci (znane dziś jako Papieskie Dzieło Misyjne Dzieci). Kolejnemu dały początek matka i córka, Stefania i Joanna Bigard. Te dwie panie poświęciły zdrowie i rodowy majątek, by zatroszczyć się o powołania w krajach misyjnych (Dzieło św. Piotra Apostoła).

 

 

 

 

W tym roku mija 100 lat od chwili, gdy potencjał tych trzech dzieł dostrzegł papież i uczynił je PAPIESKIMI, czyli „darem dla wszystkich”. Potem do ich grona dołączyło jeszcze jedno dzieło – Unia Misyjna Duchowieństwa. Założył je o. Paweł Manna, aby do misji i świętości budzić kapłanów.

 

 

 

 

Dziś te cztery dzieła tworzą serce Kościoła powszechnego. Są obecne w diecezjach i parafiach całego świata, by umożliwiać „krwiobieg” zdrowej, misyjnej współpracy pomiędzy wszystkimi wspólnotami i w łączności z papieżem. Są przestrzenią, w której każdy ochrzczony może odkryć i zrealizować misyjne powołanie.

Anna Sobiech, Papieskie Dzieła Misyjne

Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.
Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański