Święta już za nami. Wydaje się, że wszystko wróciło na zwyczajne tory. Praca, nauka, obowiązki. Niestety można dość łatwo w tych okolicznościach zacząć żyć bez Chrystusa.
Adwentowe oczekiwanie na przyjście Pana było czasem, w którym dążyliśmy do poprawy naszych obyczajów, podejmowaliśmy różne postanowienia, uczestniczyliśmy w rekolekcjach i odnowiliśmy naszą więź z Chrystusem przez sakramentalną spowiedź. To wszystko pokazuje, iż pragnęliśmy „stworzyć Bogu” w naszym sercu jak najlepsze warunki, by mógł w nim zamieszkać.
Niezwykle ważna w Bożym zamyśle jest rodzina, gdyż ona jest „środowiskiem naturalnym” dla rozwoju wiary i kształtowania sumienia. Nabywanie podstawowych, fundamentalnych wręcz w życiu wartości dokonuje się właśnie w środowisku rodzinnym. To tu uczymy się szacunku wobec siebie, tu uczymy się wzajemnej pomocy i nade wszystko postawy wdzięczności rodzicom za dar życia, który otrzymaliśmy.
Idąc po drogach naszego życia, możemy bardzo łatwo ulec pokusie skupienia się na sobie, na swoich potrzebach czy interesach, kompletnie zapominając o tym, że wokół nas są inni – nasi najbliżsi. Biorąc dziś wzór z postawy Józefa, odpowiedzialnego
opiekuna, wejdźmy w nowy rok kalendarzowy z Jezusem. To On, Jego obecność w naszym życiu na co dzień, skutecznie chroni nas przed skupieniem się na „czubku swojego nosa”.
Patrząc dziś na Świętą Rodzinę z Nazaretu – Jezusa, Maryję i Józefa – zapragnijmy,
aby i nasze rodziny stawały się szkołą ewangelicznej miłości i żywej wiary w tym niełatwym świecie.
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
Kiedy mówimy o sakramentach, aspekt misyjny kojarzymy nade wszystko z sakramentem święceń, a w drugiej kolejności dopiero przychodzi nam do głowy zarówno sakrament chrztu świętego, jak i bierzmowanie. Tymczasem również sakrament małżeństwa posiada ten misyjny wymiar.
Sakramenty, będąc widzialnymi znakami, dają przyjmującemu je człowiekowi dary nadprzyrodzone, czyli łaskę. Łaska owa uzdalnia do podejmowania nowych zadań. Katechizm Kościoła katolickiego, mówiąc o sakramentach wtajemniczenia chrześcijańskiego, wyjaśnia, iż: „Na nich opiera się wspólne powołanie wszystkich uczniów Chrystusa, powołanie do świętości i do misji ewangelizacji świata. Udzielają one łask koniecznych do życia według Ducha podczas ziemskiej pielgrzymki prowadzącej do Ojczyzny” (KKK 1533).
Małżeństwo, obok sakramentu święceń, należy do tzw. sakramentów w służbie wspólnoty,
które są nastawione na zbawienie innych. Punkt 1534 Katechizmu Kościoła katolickiego mówi, iż służąc budowaniu Kościoła – Ludu Bożego, sakramenty te udzielają specjalnego posłania w tej Chrystusowej owczarni.
Misyjność sakramentu małżeństwa ukazuje się światu nade wszystko w postaci świadectwa wiary małżonków. Przywoływany już tutaj katechizm zauważa, że dzisiejszy świat bardzo często wrogi jest wierze, dlatego też wielkie znaczenie ma rodzina, która promieniuje wiarą. Nie bez przyczyny rodzinę nazywa się „Kościołem domowym”. To ona przez przykład życia domowników staje się środowiskiem rozwoju i odkrywania powołania oraz odczytywania woli Bożej (por. KKK 1656).
Prawdę o tym, iż małżeństwo posiada wymiar misyjny, przedstawiają już same obrzędy zawarcia tego sakramentu. Wart uwagi jest moment poprzedzający śpiew hymnu „O Stworzycielu Duchu, przyjdź”, kiedy kapłan używa takich oto słów: „Prośmy Ducha Świętego, aby uświęcił ten związek i dał narzeczonym łaskę wytrwania. Niech ich miłość przez Niego umocniona stanie się znakiem miłości Chrystusa i Kościoła”. Widzimy wyraźnie, iż świadectwo życia małżonków czerpie wzór z więzi miłości Chrystusa i Jego Kościoła.
Pamiętajmy, że to, jak naszym życiem mówimy o Jezusie, pokazuje, jak mocna jest nasza wiara. Nie ustawajmy w pielęgnowaniu naszej relacji z Bogiem i prośmy o małżeństwa świadome swej misyjności.
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.
Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański