Na drodze może wydarzyć się dużo niespodziewanych rzeczy. Można spotkać nieznanych ludzi, którzy otworzą nam oczy na horyzont, a nie na mur, który widzimy przed nami. Wyrwą nas z przygnębienia i smutku, które mogą nas ogarnąć w trudnych chwilach
Zebrani w dniu Pięćdziesiątnicy ludzie spotkali na swej drodze Piotra i Jedenastu uczniów. Z ust Piotra usłyszeli, kto konkretnie zabił Jezusa na krzyżu, usłyszeli o Jego zmartwychwstaniu. Psalmista dopełnia opisu wielkiego wydarzenia, jakim jest zmartwychwstanie Jezusa, podsuwając nam słowa radości i wielkiej ufności: „Ty ścieżkę życia mi ukażesz, pełnię Twojej radości i wieczną rozkosz po Twojej prawicy”.
W drugim czytaniu Piotr naprowadza nas jeszcze głębiej na drogę wiary w Boga, który wskrzesza z martwych. Autor prowadzi ku Temu, który wydawał się być bezradny wobec ludzkiej przemocy i niezdolny przeciwstawić się złu.
Drogą idą także smutni i zniechęceni uczniowie, zmierzając do miasteczka Emaus. Jeszcze nie wiedzą, że zbliży się do nich Nieznajomy. Na tej właśnie drodze będzie z nimi szedł, wyjaśni im Pisma, ukaże się przy łamaniu chleba. Na tej drodze Jezus dokona z nimi „terapii nadziei”, jak celnie zauważył papież Franciszek.
Na naszej drodze, niby przypadkowo, spotykają nas wydarzenia, osoby, słyszymy słowa, czasem mocniej zapała nam serce. Jezus idzie z nami jak Nieznajomy Pielgrzym i przeprowadza nas z lęku do ufności, ze smutku do nadziei. Dzisiaj we wspólnocie Kościoła Zmartwychwstały Chrystus „ofiarowuje nam słowo życia, świadectwo miłości, miłości wiernej aż do końca” (papież Franciszek). I idzie z nami, zawsze!
s. Anna Juźwiak, apostolinka
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański„.
Prenumeratę biuletynu można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański