Kiedy patrzy się na historię powszechną świata i Europy, to obecność Maryi w rzeczywistości naszego narodu jest jedyna i niepowtarzalna, zdumiewająca! Szacunek, oddanie, miłość do Niej są pięknym znakiem charakteryzującym Polskę. Dobrze przeżywana wiara promieniuje na życie indywidualne i społeczne, na zdrowo rozumiany patriotyzm. Każdy człowiek musi czuć się zakorzeniony w czasie i przestrzeni, w swojej ojczyźnie.
Osoba Maryi przyciąga delikatnością i siłą. Mężna kobieta, wypróbowana w wierze, jest dzisiaj wspominana jako przemożna Królowa, która wygrywa ze Smokiem, symbolem zła. Maryja przedstawiona jest także jako kobieta rodząca. Nasze zrodzenie duchowe rozpoczęło się w tajemnicy Wcielenia. Kiedy Maryja usłyszała od posłańca, że Jej Syn „będzie królował nad domem Jakuba”, z ufnością odpowiedziała „tak” i urodziła Go. Dzięki Jej zaufaniu wobec Boga stało się możliwe nasze odkupienie – odpuszczenie grzechów przez Jej Pierworodnego Syna.
Pieśń Judyty proklamowana podczas liturgii zaprasza nas do błogosławienia Maryi jako Córki Najwyższego. Dziękujmy Bogu za Maryję, bo Jej „ufność nie zatrze się aż na wieki”. Patrząc w przyszłość, wspominamy dziś dzieje naszej Ojczyzny i możemy dostrzec zaufanie całego narodu w Jej pomoc i obronę. Pamiętajmy także o naszych własnych doświadczeniach życiowych, w których wyraźnie widzimy wstawiennictwo tej Królowej.
Ewangelia wskazuje nam na macierzyństwo duchowe Maryi, które rozpoczęło się w Nazarecie, a dopełniło na Kalwarii. Przyjmując Maryję do siebie, do wszystkich spraw społecznych, kulturalnych i politycznych kraju, miejmy ufność, że Maryja, Królowa Polski, pomoże nam budować nasz rodzinny i narodowy dom z taką ufnością wobec Boga i Jego miłości, jak Ona ufała.
s. Anna Juźwiak, apostolinka
Litania loretańska to (…) taki zbiór najpiękniejszych komplementów, wypowiadanych do Maryi na przestrzeni wieków
Litania ta powstała prawdopodobnie w XII wieku we Francji. To były czasy rycerstwa, kiedy każdy rycerz miał swoją damę serca, dla czci i chwały której walczył, dla której także pisał piękne pieśni i poezje pochwalne, pełne porównań i komplementów. Oprócz tych, którzy mieli damy swojego serca, byli i tacy, którzy swoje rycerstwo i serce oddali Maryi i dla Niej komponowali najpiękniejsze pieśni. Z tych pieśni z czasem powstał zbiór wezwań nazywany litanią.
Litania loretańska zawdzięcza swoją nazwę małemu włoskiemu miasteczku Loreto, w którym Maryja była czczona w sposób szczególny. Wierzono, że w Loreto znajduje się Jej dom, który został przeniesiony z samego Nazaretu.
Dziś tą litanią modlimy się szczególnie w maju, wyśpiewując piękno Maryi, Jej niesamowity blask świętości i przeróżne cechy charakteru. Możemy powiedzieć, że są to komplementy skierowane do pięknej Kobiety, która całe swoje życie oddała Bogu.
Święty Jan Paweł II, mówiąc o Matce Boga, stwierdził, że pełnia łaski, która została udzielona Maryi z Nazaretu, oznacza „pełnię doskonałości tego, co kobiece” (por. Mulieris dignitatem 5). Z tego właśnie powodu każda z nas może bez lęku przeglądać się w kobiecości Maryi i zauważyć, że w tych komplementach możemy odkrywać cząstkę prawdy o nas samych.
s. Anna Maria Pudełko AP,
Kobieta w pełni szczęśliwa,
Edycja Świętego Pawła 2017.
Książka „Kobieta w pełni szczęśliwa”to rozważania na podstawie Litanii loretańskiej do Najświętszej Maryi Panny. Warto po nią sięgnąć właśnie w miesiącu, w którym śpiew tej litanii rozbrzmiewa w naszych kościołach, na podwórkach i przy kapliczkach poświęconych Matce Bożej. 53 wezwania litanii zostały w tej książce przyporządkowane do 31 dni maja. Każdego dnia możemy przejrzeć się w jednym lub dwóch komplementach, którymi obdarzamy Maryję, aby Ją poznawać i stawać się coraz bardziej podobnymi do Niej.
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański„.
Prenumeratę biuletynu można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański