Wdzisiejszym świecie słyszymy wiele słów bez pokrycia. Niestety nie wszystko, co słyszymy, będzie spełnione przez tych, którzy wiele obiecują. Dzieje się tak zwłaszcza przed wyborami. Ale nie tylko, dotyczy to także naszej codzienności. Inaczej to wygląda w historii zbawienia.
Teksty liturgiczne 6. niedzieli Wielkanocy to wspaniała obietnica, którą daje nam Bóg. W pierwszym rzędzie ta obietnica dotyczy darów, które otrzymamy. Bóg w przeciwieństwie do wielu ludzi na ziemi „nie rzuca słów na wiatr”. Jezus mówi do swoich uczniów, „Będę prosił Ojca”, „Nie zostawię was sierotami”, a także „Przyjdę do was”.
Wypełnieniem tych obietnic samego Jezusa jest tajemnicza Osoba Parakleta. Dawniej to słowo tłumaczono jako Pocieszyciel. Jednak tłumacze Pisma Świętego doszli do wniosku, że słowo to nie oddaje pełni tego, co oznacza. Dlatego we współczesnych tłumaczeniach zostawiono grecką formę „Paraklet”. Można to przetłumaczyć jako pocieszyciel, przywoływany na pomoc, adwokat, obrońca. Bogactwo znaczeń pokazuje jednocześnie wielkość Daru, którym jest sam Duch Święty – Trzecia Osoba Trójcy Świętej.
Uczniowie w Dziejach Apostolskich doświadczają bycia obdarowanymi. Może są nawet zaskoczeni, że Bóg przez ich ręce takich rzeczy. Tak się wypełnia obietnica Parakleta w ich życiu i posłudze. Duch Paraklet dany nam w sakramencie chrztu, a następnie bierzmowania wciąż nam mówi: nie jesteś sierotą. Jesteś dzieckiem Boga. A nawet jeśli zapominamy o tym i odchodzimy od Boga przez grzech, to On nadal jest wierny obietnicy. I przypomina, że Chrystus umarł za nasze grzechy, Sprawiedliwy za niesprawiedliwych.
ks. Adam Polak
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański„.
Prenumeratę biuletynu można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański