Znane w Polsce powiedzenie ,,Gość w dom, Bóg w dom’’ oznacza zachętę do serdecznego i życzliwego przyjęcia odwiedzających. Może to być zarówno obecność chciana, jak i wcześniej nie zaplanowana.
Pierwsze czytanie przypomina nam dziś o gościnności kobiety z Szunem, która przyjęła proroka Elizeusza. Można zauważyć, że bardzo się starała uczynić to jak najlepiej. Przygotowała pokój, do którego wstawiła niezbędne sprzęty takie jak: łóżko, stół, krzesło i lampę. Dzięki swojej otwartości i hojności serca otrzymała nagrodę w postaci obietnicy potomstwa.
Również fragment z Ewangelii według Świętego Mateusza wskazuje na to, by przyjmować innych jak samego Jezusa – „Kto was przyjmuje, mnie przyjmuje”. Jest to prawdopodobnie nawiązanie do żydowskiej tradycji, zgodnie z którą wysłannik – shaliah był przyjmowany jak ten, którego reprezentował.
Zdarza się, że owa gościnność nie jest tylko związana z czasem odpoczynku czy kurtuazyjnych odwiedzin. W Polsce można się było o tym przekonać w związku z wybuchem wojny w Ukrainie. Wiele rodzin przyjęło wówczas uchodźców zza naszej wschodniej granicy. Polscy obywatele byli jak wspomniana kobieta z pierwszego czytania. Pan Bóg, dopuszczając takie sytuacje, daje nam możliwość spojrzenia na nasze życie na nowo. Zobaczenia w twarzy przybywającego człowieka twarzy samego Boga.
Dlatego tym bardziej powinniśmy na nowo odkryć i docenić wartość gościnności. Jest ona okazją do przyjęcia Bożego błogosławieństwa. Wtedy, gdy spodziewamy się odwiedzin, ale również wtedy, gdy po ludzku mogą one okazać się dla nas trudne.
ks. Bartosz Budny
Przypowieści Jezusa nie obejmują całej chrześcijańskiej teologii, bo nie istnieje chrześcijańska teologia bez krzyża i zmartwychwstania.
Nie można jednak wątpić, że przypowieści dostarczają niemało materiału do ukazania nauczania Jezusa o Bogu, o królestwie, o oczekiwaniach w stosunku do bezpośrednich uczniów Jezusa, a także uczniów wszystkich czasów.
Przypowieści dostarczają sporo materiału do tworzenia zrębów teologii chrześcijańskiej, w szczególności do ich wypełniania konkretnością dnia codziennego. Są i takie, które stawiają nas wobec konkretnych literackich problemów. Nie zawsze było możliwe wyjaśnienie tego wszystkiego w ramach poprzednich etapów interpretacji. Z tego powodu pożyteczne wydało się znalezienie osobnego miejsca dla wskazania ważnych tematów, głównie teologicznych, ale także literackich. Dzięki takiemu zabiegowi czytelnik ma okazję poszerzyć horyzont swej wiedzy o konkretnej przypowieści.
„Przypowieści Jezusa” to ważna część skarbów zarówno literatury biblijnej, jak i światowej, które powinien znać każdy, kto czuje się częścią europejskiej kultury, a zwłaszcza wierzący chrześcijanin. Książka ks. Antoniego Paciorka kompleksowo ukazuje problematykę Jezusowych przypowieści, zarówno pod kątem ich liczby (35), jak i wielostronnego spojrzenia na ich problematykę. Opracowanie zawiera interpretacje od strony literackiej, historycznej, egzegetycznej i teologiczno-pastoralnej
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański„.
Prenumeratę biuletynu można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański