Codzienne życie nas nie rozpieszcza. Świat jest pełen problemów, wojen, cierpienia i innych plag, na które często nie mamy wpływu. Jest jednak Ktoś, kto nadaje życiu sens. To Bóg, który chce być obecny w życiu każdego z nas.
Dziś zastanawiamy się nad tajemnicą przemienienia Jezusa na górze. To wydarzenie może się wydawać mało ważne. Z naszej perspektywy apostołowie zobaczyli Jezusa w towarzystwie Eliasza i Mojżesza tysiące lat temu. Warto jednak podejść do tego wydarzenia tak, jakbyśmy byli jego świadkami.
Dla apostołów było to zadziwiające doświadczenie. Możliwe, że byli oni przyzwyczajeni do obrazu Boga, który był jakoś odległy, zamknięty w Świątyni lub nawet groźny. Jednak Bóg, którego działanie widzą na górze, to Bóg, który się nimi interesuje. Na górze są oni otoczeni obłokiem, czyli starotestamentalnym symbolem Bożej obecności. Bóg, którego poznają na górze, to Bóg, który jest obecny w ich życiu, który nie chce pozostawać daleko od nich. Nie chce być ani odległy, ani groźny. Bóg, który chce wejść w moje życie, w moją historię, to Bóg, który kocha.
Dlatego może nie powinna nas dziwić niecodzienna propozycja Piotra. Może warto powiedzieć: Boże „dobrze, że
tu jesteśmy” (Mt 17, 4)! Dobrze, że w świecie pełnym problemów, wojen, cierpienia i innych plag, znaleźliśmy Boga, który nas kocha, który chce być obecny w naszym życiu. W końcu, gdy Bóg powiedział: „Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie” (Iz 49, 15), mówił, że nie zapomni o mnie.
ks. Krzysztof Wołoszyn
Opowiadanie o Przemienieniu zawiera sporo motywów i nawiązań do tekstów biblijnych i judaistycznych. Żaden z nich jednak nie daje pełnego klucza dla interpretacji. (…)
Wydarzenie Przemienienia posiada spore podobieństwa do historii Mojżesza z Wj 24. Mojżesz wstępuje na górę Synaj w towarzystwie trzech osób (Aarona, Nadaba, Abihu – w. 9). Chmura wyobrażająca chwałę Jahwe spowija górę. Po sześciu dniach Jahwe zawołał do Mojżesza z góry (w. 16). W tym samym opowiadaniu z Wj 24 pojawia się także motyw rozjaśnionego oblicza Mojżesza.
Podstawowa różnica polega na tym, że Mojżesz promienieje na skutek obcowania z Jahwe, podczas kiedy Jezus jasność ma od siebie samego. Obok pewnych rysów teofanii z Synaju opis Przemienienia zdaje się zawierać elementy apokaliptycznych wizji Daniela. W apokaliptycznych tekstach wizjoner (Daniel, Henoch itd.) otrzymuje widzenie nieba lub tego, co się stanie w przyszłości. W ten sposób uczniowie w swej drodze z Jezusem do Jerozolimy dostępują wizji, która im ukazuje, kim jest w rzeczywistości Jezus oraz kim będzie w królestwie Boga. Znamienny jest także łańcuch wydarzeń: widzenie czegoś nadprzyrodzonego albo słyszenie Bożego głosu, przestrach, upadnięcie na ziemię, dotknięcie i podźwignięcie. Taki właśnie łańcuch wydarzeń dostrzegamy w Dn 8, 16-18; 19, 9n.
W opowiadaniu o Przemienieniu wielu autorów dopatruje się także nawiązań do Święta Namiotów. Oczywistym punktem stycznym są skēnai (namioty), które Piotr zamierza budować. Poza tym Święto Namiotów rozpoczyna się w szóstym dniu po Dniu Pojednania (por. w. 1 i Kpł 23, 27. 34). Są to jednak zbyt skromne związki.
Autor komentarza „Ewangelia według św. Mateusza”, znany polski biblista ks. Antoni Paciorek, w nowatorski i interesujący sposób omawia wszystkie problemy związane z tekstem biblijnym, a także udziela cennych wskazówek, które pozwalają zastosować tekst Ewangelii w codziennym życiu.
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański„.
Prenumeratę biuletynu można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański