Wiara w zmartwychwstanie jest darem. Ten, kto go otrzymał, powinien się nim dzielić. Gdy ujrzymy pusty grób, nie mamy się przy nim zbyt długo zatrzymywać. Mamy wstać i oznajmić światu, że Pan prawdziwie zmartwychwstał
Wobec ciszy, jaka zapanowała po śmierci Jezusa, poranek zmartwychwstania okazuje się być tętniący życiem i wydarzeniami. Najpierw Maria Magdalena biegnie zawiadomić apostołów, że w grobie nie znajduje ciała Pana. Następnie Szymon Piotr i nieznany nam z imienia uczeń idą osobiście zbadać sytuację. Gdy docierają do miejsca pochówku, zastają w grobowej pieczarze jedynie chusty i płótno, w które owinięte było umęczone cierpieniem ciało ich Mistrza. To jednak im wystarcza w zupełności, aby uwierzyli, że Chrystus rzeczywiście zmartwychwstał. Aby otrzymać dar wiary, trzeba czasem naprawdę niewiele. Pusty grób i złożone chusty stały się dostatecznym dowodem zwycięstwa życia nad śmiercią. Kiedy apostołowie chodzili jeszcze z Jezusem, nie byli w stanie, pomimo Jego wyraźnych zapewnień, uwierzyć w to, że On trzeciego dnia zmartwychwstanie. Uwierzyli dopiero wtedy, gdy osobiście zajrzeli do pustego grobu. Wielkanocny poranek to początek nowego etapu w życiu apostołów. Od tego dnia stają się oni świadkami zmartwychwstania. To wielkie dla nich zobowiązanie i zadanie, które będą wypełniać już do końca swojego życia. Nasza wiara w zmartwychwstanie to wielki dar, jaki otrzymaliśmy. Przecież jest tak wielu ludzi, którzy wciąż błąkają się, nierzadko po omacku szukając Boga. Ale wiara w zmartwychwstanie to też zobowiązanie. Tak jak apostołowie mamy stać się świadkami tego, w co wierzymy. Żyć zgodnie z duchem Ewangelii. Rozsiewać wokół siebie ziarenka Dobrej Nowiny o zbawieniu.
ks. Mariusz Krawiec, paulista
Refleksje na dziś pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański„.
Prenumeratę biuletynu można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański