Pan Jezus przychodzi do zalęknionych apostołów i mówi im „Pokój wam”. Wypowiadając te słowa, zdaje się mówić: „dobrze, że tu jesteście… że zatrzymaliście się… że czekacie… Oto jestem! Przychodzę, by dać swój pokój wam i wszystkim, którzy dzięki wam uwierzą w moje Imię”.
Wypowiadając te słowa, Jezus ofiaruje uczniom pokój, który staje się darem dla ich zalęknionych i zabieganych serc; darem przypomnienia o tym, co w ich życiu jest najważniejsze i najpiękniejsze – o Bożej miłości i obecności. Dzisiaj także nam Jezus przypomina o swojej obecności, trosce i hojności. Zachęca nas w swoim słowie, by na chwilę przystanąć, zatrzymać się w biegu życia, w natłoku obowiązków; zatrzymać się przy Nim i spojrzeć na Niego; dotknąć Jego ran i wraz z wyznaniem „Pan mój i Bóg mój” doświadczyć prawdziwego pokoju.
Pokój ten płynie z przekonania, że będąc blisko serca Jezusa, jest się w życiu na właściwym miejscu.
Jezus przyjmuje Tomasza mimo jego niewiary. Czeka na niego i szanuje jego potrzebę zobaczenia i doświadczenia. Swoją postawą Jezus zachęca Tomasza do przyjęcia daru wiary w zgodzie z rytmem i potrzebami jego serca. Przez ten szacunek dla jego wolności oraz troskę o jego potrzeby Jezus uzdrawia serce Tomasza z lęku i niepewności.
Prośmy dzisiaj Jezusa o takie uzdrowienie dla nas: „Przychodzisz Panie mimo drzwi zamkniętych, Jezu Zmartwychwstały ze śladami męki. Ty jesteś z nami, poślij do nas Ducha. Panie nasz i Boże, uzdrów nasze życie”.
ks. Maciej Skóra
Refleksje na dziś pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański„.
Prenumeratę biuletynu można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański