Jak żyć? Podobne pytanie towarzyszy każdemu człowiekowi przez całe życie. Którą z wielu dróg wybrać na drogę mojego życia? Czy wybrać stosunkowo łatwą drogę pójścia po linii najmniejszego oporu, czy też pójść drogą, jaką wyznacza mi moje sumienie, jaką wytycza mi Bóg, która nieraz wydaje się niełatwa?
Chrystus poucza nas o konieczności zjednoczenia z Nim jako niezbędnym warunku owocowania na życie wieczne. Mówi o jedności z Bogiem, zrośnięciu się z Nim, by stanowić nierozerwalną jedność. Rozerwanie tej jedności byłoby wielkim dramatem. Taki dramat dokonuje się w życiu każdego człowieka poprzez grzech. Życie więc jest ciągłą walką złego z tym, co dobre.
Warto dostrzegać dobro. Od chwili chrztu trwamy w Chrystusie, a trwając w Nim, mamy przynieść owoc obfity, owoc dobra. Przynosić owoc to znaczy nie miłować tylko słowem i językiem, ale czynem i prawdą. Taką postawę przyjął nawrócony Paweł. Jednak sytuacja św. Pawła po jego nawróceniu była niezwykle trudna. Była ona skutkiem jego wcześniejszego postępowania. Ciążyło bowiem na nim piętno prześladowcy. Wynikało ono z grzechu – fanatyzmu, nienawiści, i dlatego musiał pokonać pewne trudności. Grzech jest rzeczywistością, która powoduje zerwanie jedności człowieka z Bogiem i z Jego wyznawcami. Gdy jednak bracia przekonali się o tym, że Paweł rzeczywiście się nawrócił, przyjęli go serdecznie i okazali mu zaufanie.
Jedność z Chrystusem to jedność z braćmi. Takimi, jacy są. Ewentualne zło, które czynią, nie może przesłaniać dobra, którego korzenie są głębsze. Dobro nie jest krzykliwe jak zło. Uczmy się ufać ludziom.
ks. Tomasz Gwizdek
Refleksje na dziś pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański„.
Prenumeratę biuletynu można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański