Żyjemy wśród ludzi, którzy zwykle próbują nam udowadniać słuszność swojego postępowania. Czasem jest to zgodne z naszymi przekonaniami, a niekiedy musimy wyrazić swoje zdanie, kiedy nie zgadzamy się z argumentami naszego rozmówcy.
Prawa i nakazy, o których mówi Mojżesz w pierwszym czytaniu, są apelem o wierność Prawu danemu przez Boga. Dają one życie i szczęście w Ziemi Obiecanej i mają mieszkać w sercu Izraela. Prawo to miłość i troska Boga. To Jego słowo. Tak jak Boga, trzeba kochać Prawo. W Ewangelii Jezus chce pokazać faryzeuszom i uczonym w Piśmie, że źle robią, patrząc tylko na zwyczaje. Udziela im ostrej lekcji: Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji. Jezus, chcąc na nowo zgromadzić dzieci Boże w jedno, znosi prawa rytualnej czystości i separacji. Przypomina, że sercem Prawa są przykazania miłości: najpierw Boga, a następnie bliźniego.
Jezus wyjaśnia, że źródłem nieczystości są nie zewnętrzne okoliczności, ale ludzkie serce. Dlatego chce uczynić z niego świątynię, w której człowiek oddaje cześć Bogu. Wtedy serce nawraca się i napełnia Bożą miłością. Prawo Boga to nie pusta litera przepisu. Przyjęcie daru słowa Bożego powinno owocować w konkretnych sytuacjach życia, zgodnie z tym, co w drugim czytaniu mówi Jakub Apostoł: Wprowadzajcie słowo w czyn. Na tym polega prawdziwa religijność.
ks. Łukasz Zięba
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański„.
Prenumeratę biuletynu można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański