Wstępowanie na górę jest biblijnym obrazem dążenia człowieka na spotkanie z Bogiem. Góra jest uprzywilejowanym miejscem tego spotkania; nasze codzienne problemy, zabieganie, troski, to czemu tak wiele czasu i energii poświęcamy, pozostają na dole, nabieramy do nich dystansu.
Potrzebujemy takich chwil oderwania się od codzienności, by porozmawiać z Bogiem, by wsłuchać się w Jego słowo, skonfrontować się z Nim, spróbować dostrzec Jego obecność w naszym życiu. Potrzebujemy przebywania z Bogiem na modlitwie. W Bożym świetle świat, w którym jesteśmy zanurzeni, nabiera innych kolorów. Uczniom przebywającym z Jezusem na modlitwie ukazuje się On przemieniony, takim jakim jest naprawdę; pozwala im w ten sposób zajrzeć jakby za zasłonę, w tę inną rzeczywistość, do której dziś w pełni nie mamy dostępu, w rzeczywistość raju, gdzie przebywają święci Pańscy. To doświadczenie napełnia pokojem i pragnieniem przebywania z Nim na zawsze, co wyraża się w słowach Piotra: „Mistrzu, dobrze że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty…”.
Jednak muszą zejść z Góry Przemienienia, wrócić na równinę. Droga do tej nowej, upragnionej i obiecanej nam rzeczywistości wiedzie przez doczesność z jej troskami i radościami, z cierpieniem i nieustannym zmaganiem się w dążeniu do dobra, prawdy, miłości. Przewodnikiem na tej drodze, co więcej samą Drogą, jest Chrystus dany nam przez Ojca jako Syn wybrany, którego mamy słuchać. On przychodzi do nas już w tym, ziemskim życiu. Gdy Go z wiarą przyjmujemy, obecnego w słowie oraz w Eucharystii, On przemienia nas w siebie.