„Aż do trzeciej niedzieli Wielkanocy czytania z Ewangelii opowiadają o ukazywaniu się Chrystusa zmartwychwstałego” (OWL, 100). W sam dzień Zmartwychwstania słyszymy każdego roku niezmiennie tę samą Ewangelię o Apostołach przy grobie Jezusa. Jednak podczas Wigilii Paschalnej, która rozpoczyna celebrację uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego, Ewangelie w poszczególnych latach są zróżnicowane. W obecnym roku B słyszmy fragment Ewangelii św. Marka opowiadający o kobietach, które przyszły namaścić ciało Jezusa, a zostały posłane, aby przekazać uczniom, że mają się udać do Galilei (tam, gdzie rozpoczęła się ich życiowa przygoda z Jezusem) i tam się z Nim spotkają.
W drugą niedzielę każdego roku czytana jest Ewangelia według św. Jana o spotkaniu Jezusa z uczniami w Wieczerniku, którym przekazuje On swojego Ducha, udzielając mocy odpuszczania grzechów. Oczywiście jest tu również mowa o Tomaszu, który jest przedstawicielem każdego z nas. I błogosławieństwo, które on słyszy, odnosi się również do nas: Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. W trzecią niedzielę Wielkanocy Ewangelia w pewnym sensie kontynuuje temat spotkania Jezusa z uczniami w Wieczerniku, ukazując je z perspektywy św. Łukasza. Jezus, po przekonaniu apostołów, że nie jest duchem, oświeca ich umysły, aby rozumieli Pisma i mogli stać się świadkami Jego Zmartwychwstania. W czwartą niedzielę Wielkanocy jest czytana Ewangelia o Dobrym Pasterzu, który zna swoje owce tak, jak Ojciec zna swojego Syna.
„Pierwsze czytanie w ciągu trzech lat bierze się z Dziejów Apostolskich w sposób równoległy i postępujący. W ten sposób każdego roku będą podawane pewne dane o życiu, świadectwie i rozwoju pierwotnego Kościoła” (OWL 100). Dlatego w niedzielę Zmartwychwstania słyszymy świadectwo Piotra o Zmartwychwstaniu Jezusa i Jego działalności wygłoszone w domu setnika Korneliusza. W kolejne niedziele natomiast otrzymujemy: świadectwo jedności wspólnoty pierwszych uczniów Jezusa (2 niedziela Wielkanocy), mowę Piotra o Zmartwychwstaniu Jezusa wygłoszoną w dniu Pięćdziesiątnicy (3 niedziela Wielkanocy) i przemówienie Piotra wobec zgromadzonych po uzdrowieniu człowieka chromego (4 niedziela Wielkanocy).
„Jako czytanie apostolskie bierze się (…) w roku B Pierwszy List Świętego Jana. [Wybrane] teksty najlepiej odpowiadają duchowi radosnej wiary i mocnej nadziei, która cechuje (…) okres [Wielkanocy].
W drugą niedzielę tego okresu św. Jan przypomina nam o tym, że naszą siłą jest nasza wiara. Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził. W kolejną niedzielę apostoł zachęca nas do przestrzegania Bożych przykazań, aby w ten sposób poznać, że znamy Boga. I przypomina o tym, że Jezus jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy. Dlatego też – jak czytamy w następną niedzielę – zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy. Stąd warto pamiętać, że tylko upodobniając się do Chrystusa, będziemy w pełni realizowali nasze chrześcijańskie powołanie.
Na uwagę i dogłębne rozważenie zasługują również czytania z Wigilii Paschalnej, na którą „zostało zaproponowane siedem czytań ze Starego Testamentu, które przypominają wielkie dzieła Boże dokonane w historii zbawienia, oraz dwa czytania z Nowego Testamentu, a mianowicie zwiastowanie zmartwychwstania według trzech Ewangelii synoptycznych i czytanie z Apostoła o chrzcie chrześcijańskim jako sakramencie zmartwychwstania Chrystusa” (OWL 99).
