loading

Treści 5-7 niedzieli Wielkanocy uroczystości Wniebowstąpienia i Zesłania Ducha Świętego

W roku B, w 5 niedzielę Wielkanocy przytoczony jest fragment z 15 rozdziału Ewangelii według św. Jana, w którym Chrystus mówi o sobie, że jest krzewem winnym. Tylko trwając w Nim tak, jak On trwa w Ojcu, możemy przynosić owoce i oczekiwać, że nasze prośby zanoszone do Ojca w jedności z Chrystusem zostaną wysłuchane.
      W kolejną, szóstą niedzielę Wielkanocy cofamy się do czternastego rozdziału Ewangelii według św. Jana i słyszymy zapowiedź, że Jezus nie zostawi nas samych. Pośle nam Ducha Świętego Pocieszyciela – Parakleta, jak to jest w obecnym wydaniu lekcjonarza. Ale też nawołuje nas do zachowania Jego przykazań, gdyż w ten sposób powinna wyrażać się nasza miłość do Syna i Ojca, do której uzdalnia nas właśnie Duch Święty.
      Czytania siódmej niedzieli Wielkanocy są zazwyczaj pomijane, choć w lekcjonarzu przy 6 niedzieli Wielkanocy została umieszczona rubryka, według której w tę niedzielę: „Tam gdzie w 7 Niedzielę Wielkanocy obchodzi się uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, w 6 niedzielę można odczytać drugie czytanie i Ewangelię z 7 Niedzieli Wielkanocy.” W Ewangelii tej niedzieli (7 niedzieli Wielkanocy) natomiast otrzymujemy fragment modlitwy arcykapłańskiej Jezusa, w której prosi On o uświęcenie Jego wyznawców i zachowanie ich w jedności zarówno z Bogiem, jak i między sobą.
      Pierwsze czytanie w okresie Wielkanocy jest zawsze brane z Dziejów Apostolskich, tak, abyśmy w ciągu trzech lat mogli poznać dzieje pierwszej wspólnoty Kościoła. W roku B zatem słyszymy o Pawle, który przybywszy do Jerozolimy, zostaje przyjęty przez Barnabę i następnie owocnie działa w Kościele (5 niedziela). O Filipie, który ewangelizuje Samarię (6 niedziela), i o wyborze Macieja do grona apostołów (7 niedziela).
      W drugim czytaniu natomiast otrzymujemy pouczenia z Pierwszego Listu św. Jana Apostoła: zachętę do czynienia tego, co się podoba Bogu, aby w ten sposób wyrazić naszą miłość do Niego, nie słowem i językiem, ale czynem i prawdą (5 niedziela). Konieczne jest też uznanie Jezusa za Świętego, abyśmy byli gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od nas uzasadnienia tej nadziei, która w nas jest (6 niedziela), cierpiąc bowiem ze względu na Chrystusa, stajemy się uczestnikami Jego cierpień (7 niedziela).
      „Uroczystość Wniebowstąpienia jako pierwsze czytanie zachowuje opowiadanie o tym wydarzeniu, zaczerpnięte z Dziejów Apostolskich, które zostaje uzupełnione czytaniami apostolskimi o Chrystusie wyniesionym na prawicę Ojca. Czytanie Ewangelii w każdym roku cyklu trzyletniego jest wzięte kolejno z trzech synoptyków” (OWL 102). W roku B zatem otrzymujemy zakończenie Ewangelii według św. Marka, w którym Jezus posyła swoich uczniów na cały świat, aby głosili Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Natomiast w drugim czytaniu z Listu św. Pawła do Efezjan jesteśmy zachęcani do postępowania zgodnie z naszym powołaniem.
      „W Mszy odprawianej wieczorem w wigilię Pięćdziesiątnicy są zaproponowane cztery teksty ze Starego Testamentu” (OWL 102), aby ukazać wieloraki sens tej uroczystości. Mamy zatem czytanie z Księgi Rodzaju o budowie wieży Babel, wezwanie do słuchania Boga skierowane do Izraelitów na górze Synaj, ożywienie umarłych z Księgi Ezechiela i obietnicę wylania Ducha na wszystkich ludzi z Księgi Joela. Obietnica ta zostaje powtórzona w Ewangelii. „W Mszy odprawianej w dniu uroczystości pierwsze czytanie stanowi opowiadanie Dziejów Apostolskich o wielkim wydarzeniu Pięćdziesiątnicy” (OWL 102). W drugim czytaniu w roku B z Listu św. Pawła do Galatów jest mowa o owocach ducha. A w Ewangelii Jezus obiecuje posłanie Parakleta, który doprowadzi nas do całej prawdy

Rok liturgiczny

Comments are disabled.