W bieżącym roku kalendarzowym, ze względu na układ świąt, pominięte zostają czytania 10 niedzieli zwykłej. W czwartek po uroczystości Zesłania Ducha Świętego obchodzimy święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Zostało ono wprowadzone do kalendarza liturgicznego Kościoła w Polsce jako owoc roku kapłańskiego, który przeżywaliśmy w latach 2009-2010. W związku z tym czytania przeznaczone na to święto nawiązują do kapłańskiej funkcji Chrystusa. W Ewangelii zatem mamy fragment tzw. Modlitwy arcykapłańskiej Chrystusa, którą Jezus wygłosił pod koniec Ostatniej Wieczerzy, a została zapisana przez św. Jana Ewangelistę. Natomiast jako pierwsze czytanie jest proponowany fragment z Księgi Izajasza ukazujący powołanie tego proroka lub też z Listu do Hebrajczyków, który ukazuje Jezusa jako Najwyższego Kapłana, choć przecież nie pochodzi on z pokolenia Lewiego.
Zamiast 11 niedzieli zwykłej w tym roku obchodzimy uroczystość Najświętszej Trójcy. Także w tę uroczystość otrzymujemy fragment z Ewangelii według św. Jana – tym razem jednak z 16 rozdziału. Jezus ukazuje w nim działanie całej Trójcy, przypominając, że Duch Prawdy, który przyjdzie po odejściu Jezusa, będzie nauczał zgodnie z tym, czego nauczał Jezus, a co pochodzi od Ojca. Zależność tę ukazuje również pierwsze czytanie z Księgi Przysłów, opowiadające o Mądrości Bożej. To ona jest stworzona od wieków i była przy Bogu, gdy On stwarzał świat. Możemy ją zatem odnieść zarówno do Syna – zrodzony przed wiekami, jak i do Ducha, który unosił się nad wodami. Obraz Trójcy dopełnia drugie czytanie z Listu do Rzymian, w którym św. Paweł Apostoł ukazuje działanie Trójcy św. w naszym życiu.
Po uroczystości Trójcy Świętej, w kolejny czwartek obchodzimy uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, popularnie zwaną Bożym Ciałem. Przeznaczone na nią teksty mszalne mówią o zapowiedziach Eucharystii – Ewangelia (rozmnożenie chleba) i pierwsze czytanie (ofiara Melchizedeka). Natomiast w drugim czytaniu otrzymujemy najstarszy opis ustanowienia Eucharystii. Warto również zatrzymać się nad tekstami Ewangelii, które są przeznaczone na procesję eucharystyczną. Pochodzą one z czterech Ewangelii, poczynając od św. Mateusza, w której jest mowa o wieczerzy paschalnej Jezusa z Jego uczniami. Otrzymujemy zatem kolejny opis ustanowienia Eucharystii. Następnie, przy drugim ołtarzu, jest czytana Ewangelia według św. Marka opowiadająca o rozmnożeniu chleba. Fragment Ewangelii według św. Łukasza czytany przy trzecim ołtarzu również mówi o wspólnym posiłku Jezusa z Jego uczniami, ale już po Zmartwychwstaniu. Natomiast Ewangelia czytana przy ostatnim, czwartym ołtarzu, to fragment Modlitwy arcykapłańskiej Jezusa przytoczony przez św. Jana Ewangelistę.
Kolejne niedziele czerwca to już niedziele zwykłe w ciągu roku. W 12. w Ewangelii słyszymy pytanie o to, za kogo uważamy Syna Człowieczego. To pytanie powraca do nas kilkukrotnie w ciągu roku, mobilizując do opowiedzenia się za Jezusem. Przypomina nam o tym także drugie czytanie z Listu do Galatów, w którym św. Paweł pokazuje nam, że w Chrystusie wszyscy jesteśmy kimś jednym. Natomiast pierwsze czytanie z Księgi Zachariasza ukazuje, że śmierć Jezusa przynosi nam zanurzenie w Duchu Bożym, wylanie go na nas, a przez to obmycie z grzechu i zmazy. Temat ten zostaje rozwinięty w drugim czytaniu 13 niedzieli zwykłej, w którym św. Paweł przypomina nam o tym, że ku wolności wyswobodził nas Chrystus. Opowiedzenie się za Nim wymaga czasami zostawienia domu, rodziców czy też dóbr materialnych, o czym pouczają nas zarówno Ewangelia, jak i pierwsze czytanie.
