W Ewangelii 14 niedzieli w ciągu roku słyszymy opowiadanie o Jezusie, który przyszedł do swojego rodzinnego miasta. Mimo że jego mieszkańcy słyszeli wcześniej o cudach, których dokonywał Jezus, powątpiewali i pytali ze zdziwieniem: „Skąd to u Niego?”. Jest to wypełnienie proroctwa, o którym słyszymy w pierwszym czytaniu. Bóg wysyła proroka Ezechiela do jego rodaków, zapowiadając mu jednocześnie, że nie zostanie przyjęty. Dlatego też św. Paweł w drugim czytaniu przypomina o tym, że nasza siła pochodzi od Boga: Moc w słabości się doskonali.
W kolejną niedzielę (15 w ciągu roku) w Ewangelii Jezus – opuściwszy Nazaret – rozsyła swoich uczniów, dając im władzę nad duchami nieczystymi. Ich zadaniem jest wzywanie do nawrócenia, przemiany serca. Podobne zadanie otrzymał prorok Amos, który jednak nie został przyjęty – a słyszymy o nim w pierwszym czytaniu. On sam nie określa siebie jako proroka, lecz jako posłańca, którego Bóg powołał, aby głosił Jego słowo ludowi. Dlatego też w drugim czytaniu możemy usłyszeć przepiękny hymn o powołaniu nas do świętości. Bóg szczodrze (hojnie, obficie) wylał na nas swoją łaskę, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Podsumowaniem tych słów jest aklamacja przed Ewangelią, w której modlimy się o to, abyśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania.
W następną, 16 niedzielę w ciągu roku słyszymy w Ewangelii opowiadanie o apostołach, którzy powrócili do Jezusa po wypełnieniu powierzonej im misji. Jezus, widząc ich entuzjazm, ale również i utrudzenie, proponuje udanie się na pustkowie, aby mogli trochę wypocząć. Gdy jednak Jezus, razem z apostołami wysiadł z łodzi, ujrzał czekający na nich wielki tłum. Można zatem powiedzieć, że Ewangelia tej niedzieli pozostawia nas w pewnym zawieszeniu. Pierwsze czytanie natomiast opowiada o pasterzach, którzy prowadzą do zguby i rozpraszają owce należące do Boga. Pan zatem zapowiada, że sam się o nie zatroszczy. Jest to zarazem zapowiedź tego, o czym usłyszymy w Ewangelii w kolejną niedzielę lipca. Temat ten podejmuje również drugie czytanie z Listu do Efezjan. Autor przypomina w nim, że w Chrystusie ci, którzy byli daleko od Boga, i ci, którzy byli blisko Niego – stali się jednością. Przez Niego (…) w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca.
Ewangelia 17 niedzieli w ciągu roku wprowadza nas w sekcję opowiadającą o rozmnożeniu chleba. Tekst ten, wzięty z Ewangelii według św. Jana, będziemy czytać przez kolejne pięć niedziel (do 21 w ciągu roku włącznie). Jezus, udając się na drugi brzeg Jeziora Galilejskiego, nasyca wielki tłum, mając do dyspozycji pięć chlebów i dwie ryby. Cud ten został zapowiedziany w Starym Testamencie i słyszymy o tym w pierwszym czytaniu z Drugiej Księgi Królewskiej. Elizeusz rozdziela dwadzieścia chlebów pomiędzy stu ludzi. Dlatego też św. Paweł w drugim czytaniu zachęca nas do postępowania zgodnie z naszym powołaniem, zachowując jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. A wtedy Bóg będzie mógł również przez nas objawiać swoją moc i świętość. Jeden jest bowiem Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.
