Od 18 do 21 niedzieli zwykłej w ciągu roku czytamy 6 rozdział Ewangelii według św. Jana. W 18 niedzielę słyszymy fragment, w którym Jezus zarzuca swoim słuchaczom, że nie szukają Go ze względu na prawdziwe dobro, jakim jest życie wieczne, lecz dlatego, że zostali nasyceni chlebem. Zachęca ich, i nas, do poszukiwania pokarmu, który zapewnia życie wieczne, który da im Syn Człowieczy. W odpowiedz Jezus znów słyszy prośbę o znak, dlatego też poucza swoich słuchaczy o tym, co jest prawdziwym chlebem z nieba i kto może im tego chleba udzielić.
W pierwszym czytaniu w tę niedzielę natomiast słyszymy opowiadanie o tym, jak Bóg cudownie nakarmił swój lud na pustyni, dając im mannę i przepiórki.
W kolejną niedzielę (19 w ciągu roku) w Ewangelii słyszmy szemranie Żydów, którzy widzą w Jezusie jedynie syna Józefa, którego matkę i ojcay znają, oraz Jezusa, który nawiązując do wydarzenia z pustyni Synaj (słyszeliśmy o nim w poprzednią niedzielę w pierwszym czytaniu), mówi o sobie, że jest prawdziwą manną, chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Dlatego też pierwsze czytanie wskazuje na Eliasza, którego Bóg nakarmił na pustyni chlebem przyniesionym mu przez anioła.
W Ewangelii 20 niedzieli zwykłej w ciągu roku słyszymy dalszy ciąg sporu Jezusa z Żydami na temat tego, jak Jezus może nam dać swoje ciało do jedzenia. Odpowiadając na ich wątpliwości, Jezus wskazuje na to, że prawdziwym pokarmem jest Jego Ciało, a prawdziwym napojem Jego Krew. Przywołuje też Ojca, przez którego został posłany. Jak Jezus żyje dzięki relacji z Ojcem, tak wierzący w Niego będą żyli dzięki relacji z Nim. To On – Jezus, Syn Boży jest prawdziwym chlebem, który zstąpił z nieba. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Pierwsze czytanie tej niedzieli natomiast wskazuje na mądrość Bożą, która zaprasza do nasycenia się jej chlebem, odrzucenia naiwności, aby żyć i podążać prosto, drogą rozsądku.
Ostatni fragment szóstego rozdziału Ewangelii według św. Jana, czytany w 21 niedzielę w ciągu roku ukazuje Jezusa i Jego uczniów, spośród których niektórzy odchodzą, gdyż nie rozumieją Jego nauczania. W odpowiedzi na pytanie Jezusa skierowane do apostołów, a tym samym i do nas: Czyż i wy chcecie odejść? Piotr składa wyznanie: Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A my uwierzyliśmy i poznaliśmy, że Ty jesteś Świętym Bożym.
Jako drugie czytanie, w omawiane niedziele, otrzymujemy fragmenty Listu Świętego Pawła do Efezjan, którego lekturę liturgiczną rozpoczęliśmy w 15 niedzielę zwykłą w ciągu roku. W 18 niedzielę jesteśmy zachęcani przez św. Pawła do zmiany naszego postępowania, porzucenia dawnego człowieka z jego stylem życia po to, by odnowić się w naszym myśleniu i przyoblec się w człowieka nowego, stworzonego na obraz Boga. Wszystko po to, by nie zasmucać Bożego Ducha Świętego – jak możemy usłyszeć w czytaniu w następną, 19 niedzielę w ciągu roku. Autor zachęca nas również do wzajemnej życzliwości i dobroci, oraz przebaczenia – tak, jak Bóg przebaczył nam w Chrystusie. Dary łaski bowiem i wezwanie są nieodwołalne – poucza nas św. Paweł w kolejną niedzielę (20 w ciągu roku), aby wykazać, że zarówno nieposłuszeństwo wyznawców judaizmu, jak i posłuszeństwo pogan wobec Boga mogą stać się przestrzenią doświadczenia Bożego miłosierdzia. Miłość małżeńska natomiast może stać się obrazem relacji między Chrystusem a Kościołem, jeśli tylko będzie przeżywana zgodnie z Bożym zamysłem (21 niedziela w ciągu roku).
