W 2 niedzielę wciągu roku w cyklu C czytana jest Ewangelia o godach w Kanie Galilejskiej, nawiązująca jeszcze do Objawienia Pańskiego. Znaczące jest w tym kontekście jej ostatnie zdanie: Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie. Oznacza to, że słuchanie Ewangelii według św. Łukasza, do którego jesteśmy zaproszeni w tym roku kalendarzowym, wiąże się z wiarą, a przynajmniej z jej zalążkiem w nas.
Od 3 niedzieli w ciągu roku rozpoczyna się półciągłe czytanie Ewangelii synoptycznych, z których w tym roku, w cyklu C, jest to Ewangelia według św. Łukasza. Fragmenty Ewangelii są tak rozplanowane, aby ukazać życie i naukę Chrystusa. Dlatego też w cyklu C pierwszy tekst z Ewangelii według św. Łukasza poprzedza jej prolog (Łk 1, 1-4), który bardzo pięknie wyraża zamysł autora, a wydaje się, że gdzie indziej nie ma dla niego miejsca (por. OWL 105). Druga część tej Ewangelii (Łk 4, 14-21) opisuje pobyt Jezusa w Nazarecie, już po rozpoczęciu nauczania. Wykazuje On swoim rodakom, na podstawie fragmentu z Księgi Izajasza, że na Nim właśnie spełniają się słowa, które przed chwilą usłyszeli Jego słuchacze. Aby to dostrzec, konieczna jest jednak postawa wiary. Również ten fragment Ewangelii powinien doprowadzić nas do pytania o stan naszej wiary – czy rzeczywiście wierzę, że Jezus, syn Maryi i – jak sądzono – Józefa, który wychował się w Nazarecie, jest Tym, o którym prorok Izajasz napisał: Duch Pański spoczywa na Mnie.
W kolejną, 4 niedzielę w ciągu roku, usłyszmy kontynuację tego fragmentu (Łk 4, 21-30), w której autor opisuje reakcję mieszkańców Nazaretu na słowa Jezusa. Warto przyjrzeć się własnej postawie, gdyż może się okazać i my nie zgadzamy się z tym, co Jezus pragnie nam przekazać.
Teksty pierwszego czytania zawsze nawiązują do Ewangelii, dlatego też są ułożone według treści, a nie ich logicznego porządku. W 2 niedzielę w ciągu roku jest to zatem fragment z księgi Izajasza, który zapowiada, że Bóg ponownie poślubi Syjon i Jerozolima (symbol Kościoła) stanie się oblubienicą Boga, Jego koroną, królewskim diademem. Natomiast w 3 niedzielę w ciągu roku fragment z tej samej księgi przypomina nie tylko upokorzenie, jakiego doznała kraina Zabulona i Neftalego, ale też ukazuje zapowiedź chwały, jaka spotka mieszkańców tych odległych regionów Palestyny, zwanych krainą pogan. A to oznacza, że jest tam miejsce również dla nas, którzy nie pochodzimy z narodu wybranego, lecz staliśmy się nim dzięki łasce Chrystusa udzielonej nam w chrzcie świętym. Stąd też pierwsze czytanie w następną, 4 niedzielę w ciągu roku przypomina nam o naszym wybraniu i powołaniu – tak, jak wydarzyło się to w przypadku proroka Jeremiasza.
Drugie czytanie w okresie w ciągu roku zazwyczaj jest wzięte z listów apostolskich. W omawiane przez nas niedziele będziemy słyszeć fragmenty Pierwszego Listu do Koryntian. W 2 niedzielę św. Paweł przypomina nam o tym, że różne są dary łaski, lecz ten sam Duch (…), który objawia się wszystkim dla wspólnego dobra. Dlatego też – jak usłyszymy w następną niedzielę (3 w ciągu roku), mistyczne ciało Jezusa składa się z wielu członków, które są niezbędne i mają się wzajemnie wspomagać. Wszyscy natomiast zostaliśmy wybrani przez Boga w Chrystusie Jezusie nie ze względu na nasze własne zasługi czy talenty, ale dlatego, że Bóg ma dla każdego z nas swój niepowtarzalny plan, którego nikt inny nie może za nas zrealizować (por. drugie czytanie w 4 niedzielę w ciągu roku).
