Po fragmentach z Ewangelii według św. Jana, związanych z rozmnożeniem chleba, którą, w roku B, czytaliśmy od 18 niedzieli w ciągu roku, obecnie wracamy do fragmentów z Ewangelii według św. Marka. W 22 niedzielę wciągu roku słyszymy dialog Jezusa z faryzeuszami na temat zwyczajów wprowadzonych przez ludzi, znoszących jednocześnie Prawo Boże. Nawiązując do tego, pierwsze czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa przypomina o potrzebie i konieczności przestrzegania Bożego Prawa, nazywając je mądrością i wskazując na to, że żaden inny naród nie ma bogów tak bliskich, jak Pan, Bóg nasz, ilekroć Go wzywamy.
W kolejną niedzielę (23 w ciągu roku) widzimy Jezusa, który uzdrawia głuchoniemego. Ponieważ znajduje się w okolicy pogańskiej, czyni to nie tylko mocą słowa, ale też dodaje znaki: włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka. Następnie wznosi oczy ku niebu i wypowiada słowa: „Otwórz się”, wskazując na to, skąd pochodzi Jego moc. Cud, którego dokonuje Jezus w Ewangelii, został zapowiedziany już w Starym Testamencie, jako znak czasów mesjańskich, w których przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą.
O cudzie otwarcia oczu i uszu mówi również pierwsze czytanie w kolejną niedzielę (24 w ciągu roku). Tym razem jednak ma to sprawić, że człowiek przestanie zwracać uwagę na obelgi, jakimi jest obrzucany ze względu na swoją wierność wobec Boga. I jest to nawiązanie do Ewangelii, w której słyszymy zapowiedź Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa oraz upomnienie, które Piotr kieruje do swojego Mistrza – właśnie z tego powodu.
W następną niedzielę (25 w ciągu roku) usłyszymy kolejną zapowiedź Męki i Zmartwychwstania Jezusa, na którą Jego uczniowie reagują niezrozumieniem. Dlatego też zaczynają się zastanawiać między sobą nad tym, kto z nich jest największy. Jezus, odpowiadając na pytanie, którego oni nie mieli odwagi Mu postawić, wskazuje na dziecko, przypominając o tym, że kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich – tak, jak uczynił to On sam. Stąd też w pierwszym czytaniu ukazano działanie ludzi bezbożnych, którzy pragną się przekonać, czy słowa sprawiedliwego są prawdziwe. Czy rzeczywiście Bóg ujmie się za nim i zarazem za nami?
Jest to tym bardziej ważne, że w kolejną niedzielę (26 w ciągu roku) słyszymy słowa na temat tego, kto jest z Jezusem, a kto przeciw Niemu. Istotne jest przy tym to, abyśmy nie stawali się powodem grzechu dla jednego z tych małych – i nie chodzi tu o dzieci, lecz o ludzi słabych w wierze, którzy widząc nasze niewłaściwe postępowanie, mogą stracić wiarę. Pierwsze czytanie tej niedzieli natomiast mówi o udzieleniu Ducha Bożego ludziom wybranym przez Boga, do których może jednak należeć każdy z nas.
Drugie czytanie w omawiane niedziele jest wzięte z Listu św. Jakuba, który zaprasza do przyjęcia słowa, zaszczepionego w naszych sercach i mającego moc zbawić nasze dusze (22 niedziela w ciągu roku). Z przyjęciem słowa związane jest również przyjęcie drugiego człowieka, niezależnie od tego, czy jest on bogaty, czy biedny (23 niedziela w ciągu roku). Wyraża się to także w naszych uczynkach, które są potwierdzeniem wiary (24 niedziela w ciągu roku). Bez niej nasza modlitwa nie tylko pozostanie niewysłuchana, ale będzie zanoszona tylko po to, by zostały zaspokojone nasze niewłaściwe pragnienia. One natomiast prowadzą do wojen, sporów i kłótni. Owoc zaś sprawiedliwości sieją w pokoju ci, którzy zaprowadzają pokój. Ci natomiast, którzy tego nie czynią, mogą się spodziewać, że Bóg upomni się o to, czego nie czyniliśmy na ziemi (26 niedziela w ciągu roku).
