W 31 niedzielę zwykłą, która w tym roku przypada pod koniec października, słyszymy w Ewangelii opowiadanie o spotkaniu Jezusa z Zacheuszem. Gorące pragnienie tego człowieka, by zobaczyć Jezusa, spełniło się „z nawiązką” – nie tylko Go zobaczył, ale mógł się z Nim spotkać, zasiąść do stołu, aby doświadczyć zbawienia. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło. A Bóg jest Tym, który miłuje życie – jak przypomina nam autor Księgi Mądrości w pierwszym czytaniu. Dlatego też ważna jest nasza wspólna wzajemna modlitwa, aby Bóg nasz (…) wypełnił w [nas] wszelkie pragnienia dobra (…) i aby zostało w [nas] uwielbione imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa, jak słyszmy w drugim czytaniu z Pierwszego Listu do Tesaloniczan.
Dwa dni po tej niedzieli liturgia słowa uroczystości Wszystkich Świętych (1 listopada) prowadzi nas na wyżyny świętości. W Ewangelii słyszymy osiem błogosławieństw – program życia każdego chrześcijanina. Pierwsze czytanie z Apokalipsy pokazuje nam, że jest on możliwy do zrealizowania – przed tronem Boga i Baranka stoi wielki tłum [zbawionych], którego nikt nie mógł policzyć. Drugie czytanie natomiast pokazuje, że świętość jest możliwa do osiągnięcia dzięki ufności pokładanej w Bogu.
Czytania 32 niedzieli zwykłej pokazują nam, jak może się zmienić nasza perspektywa patrzenia, jeśli nie będziemy zatrzymywali się jedynie na tym, czego doświadczamy już tu na ziemi, ale skierujemy nasz wzrok ku życiu wiecznemu. Mówi o tym zarówno pierwsze czytanie – opowiadając historię męczeństwa siedmiu braci machabejskich, którzy wybrali śmierć ze względu na wierność Bogu, jak i Ewangelia – ukazująca, że ci, którzy zostali uznani za godnych udziału w świecie przyszłym, nie będą już podlegać ograniczeniom wynikającym z życia na ziemi. Natomiast św. Paweł zachęca adresatów swojego listu do zaufania Bogu, który nas umiłował.
33 niedziela zwykła rozpoczyna przedostatni tydzień roku liturgicznego, dlatego też nie powinny nas dziwić akcenty eschatologiczne pojawiające się w liturgii słowa. Prorok Malachiasz w pierwszym czytaniu zapowiada nadejście dnia palącego jak piec, który spali wszystkich nieprawych, a dla tych, którzy pozostaną wierni Bogu, wzejdzie słońce sprawiedliwości. Nie powinno nas to jednak zachęcać do bezczynności, lecz jak poucza nas św. Paweł w Drugim Liście do Tesaloniczan: kto nie chce pracować, niech też nie je. A zatem chcąc jeść – aby żyć – niezbędne jest także zaangażowanie się w powierzoną nam pracę. Jest to konieczne niezależnie od tego, kiedy nastąpią wydarzenia zapowiadane przez Jezusa w Ewangelii. Zwraca On uwagę na trudne zjawiska, które będą zwiastowały koniec znanego nam świata. Ponieważ jednak słowa Jezusa można odnieść do wielu sytuacji, które już się wydarzyły w historii i zapewne jeszcze będą, konieczne jest utrzymanie spokoju ducha i wierne trwanie przy Bogu.
34 tydzień zwykły rozpoczyna się uroczystością Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata, która jest obchodzona w ostatnią niedzielę roku liturgicznego. W roku C Ewangelia ukazuje nam scenę ukrzyżowania Jezusa. Szydzą z Niego zarówno przywódcy narodu, jak i jeden ze współukrzyżowanych z Nim ludzi. Drugiemu jednak, który z wiarą prosi Jezusa o miłosierdzie, obiecuje: dziś będziesz ze mną w raju. Oby również do nas odnosiła się ta obietnica.
