W piątą niedzielę w ciągu roku w Ewangelii słyszymy opis powołania Piotra. Natomiast jako pierwsze czytanie został wybrany opis powołania proroka Izajasza. Obaj, i Piotr, i Izajasz, odpowiadają podobnie na wezwanie Boga, oddając się do Jego dyspozycji.
W kolejną niedzielę (szóstą w ciągu roku) w Ewangelii słyszmy błogosławieństwa i odpowiadające im biada, które wypowiada Jezus wobec zgromadzonego wokół Niego tłumu. Pierwsze czytanie natomiast jest wzięte z księgi proroka Jeremiasza. Autor księgi ukazuje dwa rodzaje ludzi: tych, którzy pokładają nadzieję w człowieku, i tych, którzy pokładają nadzieję w Bogu. To właśnie ci są nazywani błogosławionymi.
W kolejną niedzielę (siódmą w ciągu roku) w Ewangelii otrzymujemy dalszy fragment nauczania Jezusa, który tym razem mówi o miłości nieprzyjaciół, podkreślając, że jeśli miłujemy tylko tych, którzy nas miłują, postępujemy tak samo jak grzesznicy. Miłując nieprzyjaciół natomiast, będziemy stawali się synami Najwyższego; ponieważ On jest dobry dla niewdzięcznych i złych. Ponadto Jezus obiecuje obfitą nagrodę tym, którzy przykazanie miłości nieprzyjaciół będą wprowadzać w czyn. Jak może to wyglądać, wspaniale pokazuje król Dawid. W pierwszym czytaniu bowiem dowiadujemy się o tym, że mając możliwość zabicia swojego prześladowcy, króla Saula, nie uczynił tego i nie podniósł ręki przeciw pomazańcowi Pańskiemu.
Ósma niedziela w ciągu roku jest w tym roku ostatnią niedzielą zwykłą przed okresem Wielkiego Postu. Tematyka tej niedzieli nadal obejmuje kwestie postępowania uczniów Jezusa i zarazem jest podsumowaniem wypowiedzi Mistrza z Nazaretu: Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. W podobnym tonie nawiązuje do tego pierwsze czytanie z Mądrości Syracha, podkreślając, że Jak o uprawie drzewa świadczy jego owoc, tak mowa o zamyśle człowieka. Jest to dobre wprowadzenie w okres Wielkiego Postu, którego początek będziemy przeżywać w tygodniu rozpoczynającym się tą właśnie niedzielą.
Drugie czytanie w omawianym okresie – od piątej do ósmej niedzieli w ciągu roku – to fragmenty z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła
do Koryntian. W pierwszą z tych niedziel (piątą w ciągu roku) słyszymy świadectwo Pawła, który opisując ukazywanie się Jezusa po Zmartwychwstaniu, wspomina, że on sam jest ostatnim z tych, którym się Jezus ukazał. Lecz współpracując z łaską, osiągnął o wiele więcej niż inni apostołowie. W kolejną niedzielę fragment Listu przypomina nam prawdę o Zmartwychwstaniu Chrystusa. To ono jest podstawą naszej chrześcijańskiej nadziei. I to Jego – Chrystusa – obraz nosimy w sobie i do Niego mamy się upodabniać – jak poucza nas autor listu w następną niedzielę (siódmą w ciągu roku). Kontynuując temat życia po śmierci w ostatnią niedzielę z omawianego okresu (ósmą w ciągu roku), w drugim czytaniu słyszmy o pokonaniu śmierci przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Ta prawda powinna prowadzić nas do wytrwałości w wierze i podejmowania wszelkiego trudu związanego z ofiarnym wykonywaniem dzieł Pańskich pamiętając, że nie pozostaje on daremny w Panu.
