Po ukazaniu się nowego Ogólnego wprowadzenia do Mszału rzymskiego, które zaczęło obowiązywać w Polsce 25 lutego 2004 r., biskupi polscy 9 marca 2005 r. przyjęli Wskazania Episkopatu Polski, zawierające wskazówki, o których mowa w rozdziale IX OWMR. W początkowych akapitach dokumentu zauważono, że ukazanie się nowego Ogólnego wprowadzenia do Mszału rzymskiego „jest okazją do przypomnienia niektórych zaleceń Kościoła na temat uczestnictwa we Mszy Świętej”. Natomiast wskazania sformułowane na jego podstawie mają wyrażać troskę o godne i zgodne z przepisami Kościoła sprawowanie Najświętszej Eucharystii.
Celebracja Eucharystii jest bowiem czynnością całego Kościoła, to jest Chrystusa i Jego ludu zgromadzonego pod zwierzchnictwem biskupa. Jego przedstawicielami są prezbiterzy posługujący w naszych parafiach – proboszcz wraz z wikarymi i innymi kapłanami mieszkającymi na terenie danej parafii. „Wszyscy więc, czy to wyświęceni szafarze, czy to świeccy wierni, pełniący swój urząd posługi lub swoją funkcję, winni wykonywać tylko to wszystko, co do nich należy” (Wskazania, 1, por. OWMR 91).
Istotnym warunkiem celebrowania Mszy św. jest jej staranne przygotowanie „przy zgodnym współudziale wszystkich zainteresowanych oraz przy użyciu mszału i innych ksiąg liturgicznych, tak co do strony obrzędowej, jak i spraw duszpasterskich czy muzyki. (…) Wszyscy udający się na sprawowanie Eucharystii powinni się do niej przygotować przez post i modlitwę, przez pojednanie z Bogiem i braćmi, a także przez rozważanie słowa Bożego i przygotowanie daru ofiarnego” (Wskazania, 2-3 por. OWMR 11).
Należy również zadbać o odpowiednie przygotowanie śpiewów, korzystając ze śpiewników zatwierdzonych do użytku liturgicznego. Do takich w Polsce należy XLI wydanie Śpiewnika kościelnego ks. Jana Siedleckiego (zatwierdzone w 2016 r.). Jako zawierający również śpiewy liturgiczne został uznany także śpiewnik Exultate Deo wydawany przez Ruch Światło-Życie. Inne „edycje śpiewników liturgicznych (ogólnopolskie, diecezjalne, zakonne, parafialne, inne) powinny zawierać wyłącznie śpiewy zatwierdzone przez kompetentną władzę kościelną, w tym wybrany repertuar chorału gregoriańskiego” (Instrukcja Konferencji Episkopatu Polski o muzyce kościelnej, Lublin 14 października 2017 r.). „Wśród śpiewów mszalnych do najważniejszych należą pieśni na wejście i Komunię, które zastępują antyfony podane w formularzu. Powinny być tak staranie dobrane, aby nawiązywały do myśli zawartej w antyfonie i zgadzały się z przeżywaną tajemnicą” (Wskazania, 4).
Do godnego sprawowania Eucharystii ważne jest także właściwe urządzenie przestrzeni sakralnej, zwłaszcza prezbiterium. W nim należy wyróżnić centralne umieszczenie ołtarza, stół słowa Bożego, czyli ambonę, która nie powinna być przenośnym pulpitem, oraz miejsce przewodniczenia, które w żadnym wypadku nie powinno być bliźniaczą kopią ambony.
Do istoty sprawowanej liturgii należy również „pełne czci milczenie. Jego natura zależy od czasu, w jakim jest przewidziane w poszczególnych obrzędach. (…) Godne pochwały jest zachowanie milczenia w kościele, w zakrystii i w przylegających do niej pomieszczeniach już przed rozpoczęciem celebracji, aby wszyscy pobożnie i godnie przygotowali się do sprawowania świętych czynności” (Wskazania, 6, por. OWMR 45). W trosce o godne przeżywanie Eucharystii należy także zadbać o czystość i piękno kościoła, używanie godnych szat i naczyń liturgicznych oraz stosowny strój uczestników liturgii (Wskazania, 7).
