„Obchodząc roczny cykl misteriów Chrystusa, Kościół święty ze szczególną miłością oddaje cześć Najświętszej Matce Bożej, Maryi, która nierozerwalnym węzłem złączona jest ze zbawczym dziełem swojego Syna. W Niej Kościół podziwia i wysławia wspaniały owoc odkupienia i jakby w przeczystym obrazie z radością ogląda to, czym cały pragnie i spodziewa się być” (KL 103).
Konstytucja o liturgii wskazuje na cztery powody, dla których Kościół oddaje cześć Matce Bożej w ciągu roku liturgicznego:
1) jest Ona Matką Syna Bożego;
2) jest związana nierozerwalnym węzłem ze zbawczym dziełem swojego Syna;
3) w Maryi można dostrzec i podziwiać najwspanialszy owoc odkupienia;
4) Maryja jest obrazem Kościoła i w Niej możemy oglądać to, czym pragniemy i spodziewamy się być.
Hierarchię wspomnień maryjnych w ciągu roku liturgicznego określa stopień Jej udziału w dziele zbawczym Jej Syna – Jezusa Chrystusa tak, jak ujawnia się ona w różnych tajemnicach maryjnych, celebrowanych w ciągu roku. Szczególne znaczenie przypisuje się tym uroczystościom i świętom, które uwypuklają zbawcze misterium Chrystusa, a w których Maryja miała szczególny udział. Mowa tu o tajemnicy Wcielenia i odkupienia. Tę pierwszą upamiętnia m.in. uroczystość Zwiastowania Pańskiego (obchodzona 25 marca); a także uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki (obchodzona 1 stycznia). Tę drugą wspominamy szczególnie w uroczystość Wniebowzięcia (obchodzona 15 sierpnia) i Niepokalanego Poczęcia (8 grudnia) czy święto Matki Bożej Bolesnej (15 września). Ponadto w roku liturgicznym przeżywamy także święto Narodzenia Maryi (8 września), Nawiedzenia (31 maja), a także święto Matki Kościoła, które od czasów Soboru Watykańskiego II było obchodzone w Polsce, a w ostatnich latach papież Franciszek rozciągnął jego obchody na cały Kościół.
Drugą grupę stanowią wspomnienia obowiązkowe, które uwypuklają Jej szczególne cechy lub niektóre aspekty tajemnicy Maryi, albo też upamiętniają pobożność Maryjną, która rozwinęła się w ciągu wieków. Często mają one charakter mniej uniwersalny, a bardziej partykularny, miejscowy. Dotyczy to także uroczystości maryjnych obchodzonych jedynie w Polsce, jak: uroczystość Królowej Polski (3 maja) i uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej (26 sierpnia). Obie te uroczystości są ściśle związane z historią naszego narodu i naszej ojczyzny.
Uroczystość Niepokalanego Poczęcia ukazuje nam Maryję, którą Bóg zachował od wszelkiej zmazy grzechu i obdarzył pełnią łaski ze względu na przyszłe zasługi swego Syna. Stała się Ona godnym przybytkiem Wcielonego Słowa i wzorem odkupionej ludzkości, wizerunkiem Kościoła, niepokalanej i jaśniejącej pięknością Oblubienicy Chrystusa (por. prefacja na uroczystość Niepokalanego Poczęcia). Podobnie uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki ma przypominać rolę, jaką Maryja odegrała w tajemnicy zbawienia. Celem obchodzenia tej uroczystości jest także podkreślenie szczególnej godności, która stała się udziałem Maryi. Włączenie Maryi w dzieło odkupienia najpełniej ukazuje uroczystość Jej Wniebowzięcia. Wydarzenie to jest owocem Paschy Chrystusa, w której Maryja ma szczególny udział.
Teksty mszalne na uroczystość Zwiastowania Pańskiego ukazują natomiast nierozerwalny związek tajemnicy Wcielenia z tajemnicą Odkupienia i misterium Paschalnym, uwypuklając w tej uroczystości posłuszeństwo zarówno Syna, który przyjął ludzkie ciało, jak i Matki, która przez swoje pokorne: „Niech mi się stanie”, przyjmuje i, za sprawą Ducha Świętego, poczyna Zbawiciela.